સમ્યગ્દ્રષ્ટિ સરખા છે. કોઈ સમ્યગ્દ્રષ્ટિના અંતરમાં પોતાના શુદ્ધાત્મા સિવાય
પરભાવનો એક અંશ પણ પોતાનો ભાસતો નથી.
થાય ત્યાં આત્માના આનંદનો અનુભવ થાય છે. આત્માના સ્વભાવનું જે
સાચું સુખ, તેને જ તે સુખ માને છે; આત્માના સ્વભાવ સિવાય બીજે
ક્્યાંય કોઈ વિષયમાં તેઓ સુખ માનતા નથી. અહા, અતીન્દ્રિય સ્વાધીન
સુખનો સ્વાદ જેણે ચાખ્યો તે ઈન્દ્રિય–વિષયોમાં સ્વપ્નેય સુખ માને નહીં. તે
પોતાના આત્માના અડોલ મહિમાને જાણે છે. અહા, સમ્યગ્દર્શનનો અપાર
મહિમા છે.
તે પોતામાં ધારણ કરતા નથી; સ્વભાવના આશ્રયે પ્રગટેલા સમ્યગ્દર્શનાદિ
શુદ્ધ ભાવોને જ તે આત્મામાં ધારણ કરે છે. શ્રીમદ્ રાજચંદ્રજી પણ કહે છે
કે–
નથી.
અનુભવમાં લીધો ત્યાં જીવ અને અજીવનું અત્યંત પૃથક્કરણ થઈ ગયું. એકકોર
શુદ્ધજીવ તે સ્વપણે અનુભવમાં આવ્યો, ને એના સિવાયનું બીજું બધું અજીવમાં
રહી ગયું. આવી અંતરની ક્રિયાવડે ધર્મી જીવને મોક્ષનાં ફાટક ખૂલી જાય છે,
તેના વડે તે મોક્ષને સાધે છે.
ઉદય એટલે પૂર્ણ કેવળજ્ઞાનનો પ્રકાશ, તેને ધર્મી જીવ આરાધે