: ४० : आत्मधर्म : फागण : २४९७
१. निःशंकित–अंगमां प्रसिद्ध
अंजन चोरनी कथा
अंजनचोर! ते कांई मूळथी चोर न हतो; ते तो ते ज भवे मोक्ष पामनार एक
राजकुमार हतो. एनुं नाम ललितकुमार. अत्यारे तो ते निरंजन–भगवान छे, पण
लोको एने अंजनचोर तरीके ओळखे छे.
ते राजकुमार ललितने दूराचारी जाणीने राज्यमांथी काढी मूक््यो हतो. तेणे एक
एवुं अंजन सिद्ध कर्युं के जे आंजवाथी पोते अद्रश्य थई जाय; ते अंजनने लीधे तेने
चोरी करवानुं सहेलुं थई गयुं. अने ते अंजनचोर तरीके प्रसिद्ध थयो. चोरी उपरांत
जुगार अने वेश्यासेवन जेवा महान पाप पण ते करतो हतो.
एकवार तेनी प्रेमिका स्त्रीए राणीनो सुंदर रत्नहार देख्यो अने तेने ए हार
पहेरवानुं मन थयुं. ज्यारे अंजनचोर तेनी पासे आव्यो त्यारे तेने कह्युं के जो तमने
मारा उपर साचो प्रेम होय तो ते रत्नहार मने आवी आपो.
अंजन कहे–देवी! मारे माटे तो ते रमत वात छे. –एम कहीने ते तो चौदसनी
अंधारी राते राजमहेलमां घूस्यो ने राणीना गळामांथी हार झूंटवीने भाग्यो.
राणीनो अमूल्य रत्नहार चोराई जवाथी चारेकोर हाहाकार थई गयो.
सिपाईओ दोडया; तेमने चोर तो देखातो न हतो पण तेना हाथमां रहेलो हार
अंधारामां झगमगतो हतो; ते देखीने सीपाईओए तेनो पीछो पकड्यो. पकडाई
जवानी बीके हाथमांनो हार दूर फेंकीने अंजनचोर भाग्यो....ने स्मशानमां जई
पहोंच्यो. एक झाड नीचे थाक खावा ऊभो, त्यां तो तेणे आश्चर्यकारी घटना देखी.
झाड उपर सीकुं टांगीने एक माणस तेमां चड–ऊतर करतो हतो ने कंईक
बोलतो हतो. कोण छे ए माणस? ने आवी अंधारी राते अहीं शुं करे छे?
(वांचक! चालो, आपणे अंजनचोरने थोडीवार ऊभो राखीने ते अजाण्या
माणसने ओळखी लईए.)
अमितप्रभ अने विद्युत्प्रभ नामना बे देवो पूर्वभवना मित्रो हता. अमितप्रभ
तो जैनधर्मनो भक्त हतो, ने विद्युत्प्रभ हजी कुधर्ममां मानतो हतो. एक वखत तेओ
धर्मनी परीक्षा माटे नीकळ्या. एक अज्ञानी तापसने तप करतो