मोक्षना कारणरूप एवी मुनिदीक्षा आपो! अमारुं चित्त आ संसारथी उदास छे, आ
संसारमां ने परभावमां क््यांय अमने चेन नथी, अमे अमारा निजस्वभावना
मोक्षसुखनो अनुभव करवा चाहीए छीए–माटे अमने रत्नत्रयरूप एवी मुनिदीक्षा
आपो....जेथी अमे केवळज्ञान प्रगट करीने आ भवबंधनथी छूटीए.– ’ जीवनमां
पहेलवहेला ज कुमारो बोल्या.....पहेलीज वार ते आवुं उत्तम बोल्या!
पण आश्चर्यकारी ए वैरागी राजकुमारोने नीहाळी रह्या.
अनुभववा लाग्या.....अल्पकाळमां केवळज्ञान प्रगटक करी सिद्धपद पाम्या.
कहानगुरुए कह्युं; हे परमात्मा! आपना जेवा परम वीतराग सर्वज्ञपरमात्मा अमने
मळ्या, हवे अमारुं चित्त बीजा मोही–अज्ञानीओने केम नमे? आपना प्रतापे परम
वीतरागी चैतन्यस्वभावने जाण्यो त्यां हवे बीजा परभावोनो आदर हुं केम करुं?
छूटवानो उपाय बताव्यो. भव अने भवनो भाव मारा चिदानंदस्वभावमां नथी, एवा
स्वभावनी आराधना करनारा धर्मीजीव भवने जीतनारा एवा सर्वज्ञ परमेश्वर सिवाय
बीजाने नमता नथी. प्रभो! आप केवळज्ञानवडे जगतने प्रकाशनारा सूर्य छो.....आम
सर्वज्ञने ओळखीने साधकजीव तेमने ज नमे छे. आम सर्वज्ञस्वभावनो आदर करवो ते
मंगळ छे.