सम्यग्द्रष्टि सरखा छे. कोई सम्यग्द्रष्टिना अंतरमां पोताना शुद्धात्मा सिवाय
परभावनो एक अंश पण पोतानो भासतो नथी.
थाय त्यां आत्माना आनंदनो अनुभव थाय छे. आत्माना स्वभावनुं जे
साचुं सुख, तेने ज ते सुख माने छे; आत्माना स्वभाव सिवाय बीजे
क््यांय कोई विषयमां तेओ सुख मानता नथी. अहा, अतीन्द्रिय स्वाधीन
सुखनो स्वाद जेणे चाख्यो ते ईन्द्रिय–विषयोमां स्वप्नेय सुख माने नहीं. ते
पोताना आत्माना अडोल महिमाने जाणे छे. अहा, सम्यग्दर्शननो अपार
महिमा छे.
ते पोतामां धारण करता नथी; स्वभावना आश्रये प्रगटेला सम्यग्दर्शनादि
शुद्ध भावोने ज ते आत्मामां धारण करे छे. श्रीमद् राजचंद्रजी पण कहे छे
के–
नथी.
अनुभवमां लीधो त्यां जीव अने अजीवनुं अत्यंत पृथक्करण थई गयुं. एककोर
शुद्धजीव ते स्वपणे अनुभवमां आव्यो, ने एना सिवायनुं बीजुं बधुं अजीवमां
रही गयुं. आवी अंतरनी क्रियावडे धर्मी जीवने मोक्षनां फाटक खूली जाय छे,
तेना वडे ते मोक्षने साधे छे.
उदय एटले पूर्ण केवळज्ञाननो प्रकाश, तेने धर्मी जीव आराधे