ज्ञान ते साचुं ज्ञान छे, ते ज मोक्षनुं साधन छे. जे ज्ञानउपयोग अत्यंत अंतर्मुख थईने
पोताना शुद्ध ज्ञायकतत्त्वनी उपासना करे छे ते ज्ञान ज मोक्षनुं कारण छे, ते ज
नियमथी कर्तव्य छे. बहिर्मुख कोईपण विकल्प ते मोक्षने माटे कर्तव्य नथी. माटे कहे छे
के हे मोक्षार्थी जीवो! तमे उपयोगने अंतरमां वाळीने स्वद्रव्यने त्वराथी ग्रहण करो ने
परद्रव्यनुं ग्रहण त्वराथी छोडो.
स्वद्रव्यनुं अवलंबन लीधुं तेमां जराय परद्रव्यनुं अवलंबन नथी, आवा उपयोग वडे
आत्मानुं सम्यग्ज्ञान थाय छे. –आवो अंतर्मुखी मोक्षमार्ग छे.
नथी. मोक्षने साधनारुं ज्ञान परद्रव्यना अवलंबन वगरनुं छे. देव–गुरु–शास्त्र के
रागादि ए बधायथी पार एकला शुद्ध स्वद्रव्यने ज अवलंबतो उपयोग मोक्षने
साधे छे.
नथी; उपयोगमां थोडुंक आत्मानुं अवलंबन अने थोडुंक देव–गुरु–शास्त्रनुं
अवलंबन,–एम बे अवलंबन नथी, एकलुं स्वद्रव्यनुं ज आलंबन छे. बहारनुं
अवलंबन जरा पण तेमां नथी, एटले बहिर्मुख कोईपण भाव (अशुभ के शुभ)
ते आत्माने मोक्षनुं साधन नथी. आत्मालंबी वीतरागभाव एकलो ज मोक्षनुं
साधन छे.