: વૈશાખ : ૨૪૯૭ આત્મધર્મ : ૨૯ :
૪પ. અરે, બાપુ! આત્માના સ્વભાવની આવી વાત મળવી દોહ્યલી છે.....તું ચેતી જા!
બાપુ, તારા સુખના મારગડા અંદરમાં છે. અંદર નજર કરીને શોધ. જ્યાં છે
ત્યાંથી મળશે; જ્યાં નથી ત્યાં શોધ્યે મળશે નહીં.
૪૬. રેતીમાં જે ગરમ હવાનાં મોજાં છે તેને પાણી માનીને મૃગલાં દોડે છે, પણ કાંઈ
એ ઝાંવવાથી તે તરત છીપે? ના; તેમ ભગવાન આત્મા પોતાના અંતરમાં જ
સુખનું સરોવર ભરેલું છે તેને છોડીને દૂરદૂર રાગમાં ને ઈં્રદ્રિયવિષયોમાં સુખ
લેવા દોડે છે.....પણ અરેરે! એ ઝાંઝવામાંથી એને સાચું સુખ ક્્યાંથી મળે?
આનંદનું સરોવર તો પોતે જ છે.
૪૭. હે જીવ! બાહ્યવિષયો તરફ દોડવાનું છોડીને તારા ચૈતન્યસરોવરમાં તું આવ,
ત્યાં તને આત્માનું સાચું સુખ મળશે.
૪૮. અંદર આનંદના સરોવરમાં જવાના રસ્તા જગતથી કાંઈક જુદા છે; સંતોના એ
મારગ મોંઘા લાગે કે સોંઘા–પણ સત્યમાર્ગ એ એક જ છે. સુખી થવું હોય તો
સંતોએ બતાવેલો આ રાગ વગરનો અંદરના જ્ઞાનનો માર્ગ લે. આનાથી સોંઘો
કે મોંઘો કોઈ બીજો માર્ગ જ નથી.
૪૯. ધર્મ કરે ત્યાં અંદરથી આત્માને આનંદનો સ્વાદ આવે, ને પોતાને તેની ખબર
પડે.
પ૦. વીતરાગી સંતોના નાદે આત્મા ડોલી ઊઠે છે.....ને સ્વભાવના પંથે ચડી જાય છે.
જેમ અફીણના બંધાણીને ‘ચડયો.....ચડયો.....’ કહેતાં નશો ચડે છે, તેમ
આત્માને સાધવાને માટે જે બંધાણી થયો છે, આત્માને સાધવાની જેને ધગશ
છે–તાલાવેલી છે, તેને સંતો આત્માનો ઉલ્લાસ ચડાવે છે કે અરે જીવ! તું જાગ રે
જાગ.... તારા ચૈતન્યમાં અપૂર્વ તાકાત છે તેને તું સંભાળ! કેવળજ્ઞાનના ભંડાર
તારામાં છે. –એમ સંતોના નાદ સાંભળતાં મુમુક્ષુનો આત્મા ઉલ્લાસથી જાગી
ઊઠે છે ને ઉપયોગને અંતરમાં વાળીને આત્માનો અનુભવ કરે છે. (પણ વચ્ચે
રાગથી ધર્મ થવાનું માને તો મોક્ષને સાધવાનો પાવર ઊતરી જાય છે; રાગની
રુચિ કરે તેને કદી મોક્ષને સાધવાનો ઉલ્લાસ ઊછળે નહીં. ચૈતન્યની રુચિનો
પાવર ચડે ત્યાં રાગની રુચિ રહે નહીં.)
પ૧. રાગથી ધર્મ મનાવે તેમાં તો રાગની પુષ્ટિ છે. જીવને રાગની રુચિ તો અનાદિની
છે, તે રાગના પોષણનો ઉપદેશ જ્ઞાની કેમ આપે? જ્ઞાની તો રાગથી તદ્ન