: વૈશાખ : ૨૪૯૭ આત્મધર્મ : ૩૧ :
ઓશીયાળ નથી. સ્વયં પોતે પોતાની શક્તિથી જ પોતાને પ્રકાશે–એવો સ્વભાવ છે.
પ૯. ભગવાન તારા સ્વભાવની વાત હોંશથી તેં કદી સાંભળી નથી. દેવો પણ
સ્વર્ગમાંથી જેની વાત સાંભળવા અહીં મનુષ્યલોકમાં આવે છે તેના મહિમાનું શું કહેવું?
આવા ચૈતન્યની વાર્તા સાંભળતા તેની પ્રીતિ જેને જાગી તે જીવ અલ્પકાળમાં જરૂર
મોક્ષ પામે છે.
૬૦. અરે, અંદર આનંદઘન આત્મા છે તેને સ્પર્શવા માટે ઊમળકો તો લાવ!
સિંહ ને હાથી જેવા પ્રાણીઓ પણ જે સાંભળતાં અંદર ચૈતન્યના તેજની વીજળી
પ્રગટાવીને પોતાને પરમાત્માપણે અનુભવી લ્યે છે.....એવી આ વાત મહાભાગ્યે તને
સાંભળવા મળી છે. બાપુ! આત્માનું હિત કરવું હોય તો અંદર ઊતરીને આત્માનું સ્વરૂપ
સમજ.
૬૧. પતિવ્રતા સતી જે પતિને પરણી તે સિવાય બીજાને ચાહે નહીં; તેમ
અંતરમાં જેણે પોતાના ચૈતન્યપતિ સાથે પ્રીતલડી બાંધી છે તે ધર્મી જીવ બીજા કોઈ
પરભાવનો પ્રેમ કરતા નથી. આત્માનો પ્રેમ હોય ને રાગનો–પુણ્યનો પણ પ્રેમ રાખે–
એમ બની શકે નહીં.
૬૨. આત્મા તો અતીન્દ્રિય–સુખનું ધામ છે ને રાગાદિ તો દુઃખનું ધામ છે, તેમને
એકબીજા સાથે કારણ–કાર્યપણું નથી; બંનેને અત્યંત જુદાઈ છે.
૬૩. જીવના ભાવ ત્રણ પ્રકારના છે–અશુભ–પાપ; શુભ–પુણ્ય; અને તે બંનેથી
પાર એવો શુદ્ધ–વીતરાગભાવ તે ધર્મ, આમાં પુણ્ય અને પાપના ભાવ જીવે
અનંતકાળથી કર્યા છે, પણ આત્માનો ચૈતન્યસ્વભાવ તેનાથી જુદો છે, તે સ્વભાવની
ઓળખાણ જીવે કદી કરી નથી. એટલે કે જ્ઞાનમય શુદ્ધભાવ જીવે કદી કર્યો નથી. એવો
શુદ્ધભાવ, રાગ વગરનો ભાવ પ્રગટ કરવો તે ધર્મ છે.
૬૪. અનાદિકાળથી શુભ–અશુભ રાગ કરીને સંસારમાં રખડયો છે, પણ
ભેદજ્ઞાનવડે તેનાથી છૂટીને જીવ વીતરાગભાવ કરી શકે છે. જ્યારથી સમ્યગ્જ્ઞાન થયું
ત્યારથી જીવ પોતાને રાગથી જુદો શુદ્ધચૈતન્યરૂપ અનુભવે છે.
૬પ. પુણ્યના ફળમાં સ્વર્ગાદિ મળે, પાપના ફળમાં નરકાદિ મળે, પણ એ બંનેથી