गयो. हवे आ मनुष्यपणामां एवो उपाय कर के जेथी भवभ्रमणनुं दुःख न रहे, ने
आत्मानुं साचुं सुख प्रगटे. सुखने माटे, धर्मने माटे पहेलामां पहेलुं शुं करवुं? के अंदर
पोताना आत्माने अनुभूतिवडे ओळखवो. अनुभूति एटले उपयोगस्वरूप आत्मा,
ओळखवो.
अनंतकाळथी मोहमूर्छामां तुं सूतो पण हवे तो आ
जिनवचनरूपी अमृतवडे तुं जाग. अहा,
जिनवाणीमाताजी प्रेमथी जगाडे छे, सन्तो करुणाथी
जगाडे छे, तो हे भाई! हवे तो तुं जाग....हवे तारी
शक्तिना निजवैभवने देख. अनादिथी मोहनिद्रामां सूतो
वडे तुं जाग..... जागीने तारा आत्मवैभवने देख. हवे
जागीने मोक्षमां जवानां टाणां आव्या छे. १६ वर्ष
करतांय नानी वयमां श्रीमद् राजचंद्रजी लखे छे के ‘रात्रि
व्यतिक्रमी गई; प्रभात थयो; निद्राथी मुक्त थया, हवे
भावनिद्रा टाळवानो प्रयत्न करजो.