: २२ : आत्मधर्म : वैशाख : २४९७
अद्भुत सुखनिधान छुं,
साचो चेतन–हीरो छुं.
तेओ बंने आनंदपूर्वक लखुना घरे गया; ने धनजी शेठने कह्युं–पिताजी, मारो
हीरो मने मळी गयो.
जिनुने त्यांथी हीरो मळी गयो, एटले जरूर तेनी माए ज ते चोर्यो हशे, –एम
समजीने धनजी शेठे क्रोधपूर्वक ठपको देवा माटे जिनुनी मा हीराबाईने बोलावी.
परंतु ते आवे त्यार पहेलांं तो लखुनी माता हाथमां झगझगतो पथरो लईने
आवी पहोंची ने कहेवा लागी– आ हीरो मळी गयो छे, माटे क्रोध न करो. वींटीमांथी
नीकळी गयेलो ते हीरो में ज बपोरे साचवीने मुक््यो हतो
घरमांथी ज हीरो मळी जतां सौ खुशी थया.
एवामां हीराबाई आवी पहोंच्या; तरत धनजी शेठे कह्युं– मा, मने माफ
करो...अमारो हीरो अमारा घरमां ज हतो, पण भूलथी अमे तमारा उपर दोष मूक््यो.
हीराबेने गंभीरताथी कह्युं– भाई! आजे आनंदनो दिवस छे, माटे दुःख छोडो.
अने आजनी घटना उपरथी एवो बोध ल्यो के–पोतानो चैतन्यहीरो पोतामां ज छे,
तेने बहार न शोधो. जगतना बीजा कोई पदार्थ वडे जेनी किंमत आंकी न शकाय एवो
चैतन्यहीरो दरेक आत्मा पोते ज छे. अंतरना चैतन्यकिरणवडे एने ओळखो.
–एटलुं कही हीराबेन घरे जता हता; त्यारे शेठे कह्युं के अमारे त्यां जमीने
जाओ. (रात्रे बधा जमवानी तैयारी करता हता.)
माताए कह्युं–अमे कदी रात्रिभोजन करता नथी.
शेठे कह्युं– बेटा जिनु! तुं तो रोकाई जा.
जिनुए गौरवपूर्वक कह्युं– पिताजी! आपणे तो ‘जिनवरनां संतान’ छीए, अने
जिनवरना संतान तरीके नीचेनी चार वस्तुनुं अमे पालन करीए छीए–
* हंमेशा भगवाननां दर्शन करीए छीए.
* हंमेशा तत्त्वज्ञाननो अभ्यास करीए छीए.
* रात्रिभोजन कदी करता नथी.
* सीनेमा कदी जोता नथी.