तारा भवना अंत आवशे. माटे हे जीव! आजे ज त्वराथी तारी चैतन्यसंपदाने
अनुभवमां ले.
जगतमां सोना–रूपा–हीरानी खाण थाय छे ते कांई उत्कृष्ट नथी, ते तो जड
पुद्गलनी रचना छे; आत्मा चैतन्यरत्नोनी उत्कृष्ट खाण छे; आत्मानी
चैतन्यसंपदामां कोई उपाधि नथी, तेमां विपदा नथी. आवा आत्माने ज अमे
निजपद तरीके अनुभवीए छीए, बीजा तो बधा अपद छे, अपद छे.
प्राप्ति छे. भगवान महावीरे आवा आत्मानी साधना पूर्व भवोमां शरू करी हती
तेमां आगळ वधतां वधतां आ भवमां आनंदनी पूर्णता करीने साक्षात् परमात्मा
थया. तेमनुं स्मरण करीने तेमना मार्गने साधवो ते साचो महोत्सव छे.
विपदा नथी. मान–अपमानना विकल्पो के निंदा–प्रशंसाना शब्दो तेमां प्रवेशी
शकता नथी. मान मळतां फूलाई जाय, के अपमान थतां करमाई जाय–एवुं आ
चैतन्यतत्त्व नथी; चैतन्यतत्त्व तो सदाय आनंदमय छे, जेमां कदी विपदा आवती
ज नथी.
अपूर्व टाणां मळ्या छे, ज्ञानी संतो तने तारी महान चैतन्यसंपदा बतावे छे, तो
ते सांभळीने बहुमानपूर्वक तेनुं मनन कर, अंदर विचार कर, ने अंतरना
प्रयत्नवडे तारी आनंद संपदाने देख. अरे, एकवार तो अमे कहीए तेवो निर्णय
कर. सुखनी आ मौसम छे; आनंदनो पाक पाके ने अनंतकाळनुं सुख मळे एवुं
तारुं अतीन्द्रिय चैतन्यधाम छे. संतो आवा आनंदधामने अनुभवे छे ने तमे पण
आजे ज तेनो अनुभव करो.