पणे उपास्यो, तेने ज हक्क् छे के ‘आत्मा शुद्ध छे’ – एम कहे छे. पोते जाण्या वगर
‘शुद्ध छे’ ए वात लाव्यो क््यांथी? माटे जेणे चारगतिना दुःखथी छूटवुं होय ने
आत्माना आनंदनो अनुभव करवो होय तेणे परभावोथी भिन्न पोताना सच्चिदानंद
शुद्धात्माने जाणवो.
आप्यो तेना प्रसादथी, अने अमारा आत्माना स्वानुभवथी अमने जे निज वैभव
प्रगटयो छे ते निजवैभवना बळथी हुं आ समयसारमां शुद्धात्मानुं स्वरूप कहीश. अने
तमे श्रोताजनो पण तमारा आत्माना स्वानुभवथी ते प्रमाणे करजो.
ते प्रतिभास खरेखर भवनुं बीज छे. रागथी भिन्न शुद्धज्ञायकभावपणे पोताने
अनुभववो ते मोक्षनुं बीज छे; ने रागपणे ज पोतानो अनुभव ते संसारनुं बीज छे.
ए वात पुरुषार्थसिद्धिउपायनी १४मी गाथामां अमृतचंद्राचार्यदेवे करी छे. एनां मूळियां
ते आ समयसारमां भर्या छे.
जाणवा माटे कोई बीजा दीवानी जरूर पडे एवो ते नथी, ते पोते स्वयं प्रकाशमान छे,
एटले पोताना ज ज्ञानप्रकाशवडे पोते पोताने प्रत्यक्ष प्रकाशे छे – जाणे छे. मति–श्रुत
ज्ञानमां पण आत्मानुं सीधुं वेदन करवानी ताकात छे.
आत्माना महिमाने लक्षमां लेतां तारा भवनो अंत आवी जशे.