: ४ : आत्मधर्म : जेठ : २४९७
चेतनावडे ते भेदसंवेदनशक्ति ऊघडी गई छे; रागथी भिन्न आत्मानुं भान
थतां चैतन्यखजाना खूली गया छे.
* आत्मानी शक्तिवडे जेणे आत्माने, ओळख्यो तेने जन्म – मरणनो अंत
आव्यो, ने मोक्षनां खजाना हाथमां आव्या; पोतानां निधान पोतामां देख्या.
* एकेक शक्तिना भेदवडे आत्माना न पकडाय; आत्माना स्वभावना वेदनमां
बधी शक्तिनुं भेगुं वेदन समाई जाय छे. पछी समजाववा माटे एकेक शक्तिना
भेद पाडीने जुदुं जुदुं वर्णन कर्युं छे.
* आत्मानुं जे जीवन छे ते चैतन्यमय छे. जडता एनामां जराय नथी. एटले
ज्ञाननुं ज्ञानमय परिणमन ते ज आत्मानुं जीवन छे. चेतना आत्माना सर्व
भावोमां व्यापक छे. आवी चेतनावाळा आत्माने पकडतां तेनी बधी शक्तिओ
एक साथे स्वच्छपणे उल्लसे छे. पर्यायमां स्वाद आव्या वगर ‘आव्या द्रव्य –
गुण छे’ एम नक्क्ी थाय कई रीते? एटले द्रव्य–गुण–पर्याय त्रणेमां
निर्मळशक्ति व्यापी गई छे, ने ते त्रणेमां रागनो अभाव छे. – आवा
आत्माने ज्ञानी जाणे छे.
* अनंतशक्तिवाळा आत्मानो अनुभव थयो ते निर्विकल्प शुद्धप्रमाण छे. आ
प्रमाणमां राग आवतो नथी.
* परमभावरूप ज्ञायकआत्मा, तेनी सन्मुख थईने अनुभव कर्यो त्यारे ‘मारो
आत्मा आवो शुद्ध छे’ एम नक्क्ी थयुं, आवा अनुभव वगर एकली धारणाथी
‘शुद्ध–शुद्ध’ कहे तेने खरेखर शुद्धआत्मानी खबर नथी.
* निर्विकल्प चैतन्यरसने अनुभवतां सुखनो स्वाद आवे त्यारे सुखशक्तिवाळो
आत्मा मान्यो कहेवाय. (सुख साथे अनंतगुणनुं पण वेदन छे.) पर्यायमां
अतीन्द्रिय आनंदसहित आखा सुखस्वभावनी प्रतीत थाय छे.
* पर तरफना भावोमां शांति नथी. ठरीने हीम थई गयो होय एवी शांति
आत्माना वेदनमां छे.
* हुं पोते सर्वज्ञ थवाने लायक छुं, मारामां सर्वज्ञस्वभाव छे – एम जेणे स्व
सन्मुख थईने प्रतीत करी तेना हृदयना सर्वज्ञ बेठा. सर्वज्ञनी वात करे अने
पोताना सर्वज्ञस्वभावनी प्रतीत न करे तो तेणे सर्वज्ञने खरेखर ओळख्या
नथी.