: २८ : आत्मधर्म : अषाढ : र४९७
कोई वार टूंकागाळे पण थाय ने कोई वार महिने पण एकादवार थाय. पछी पांचमा
गुणस्थाने तेनाथी विशेष शुद्धोपयोग होय छे, ने थोडाथोडा काळना अंतरे थाय छे.
पछी मुनिदशामां तो वारंवार अंतर्मुहूर्तमां ज शुद्ध निर्विकल्प उपयोग थया करे छे.
अहा, शुद्धोपयोग दशानी शी वात! शुद्धोपयोगी निर्विकल्पपणे सिद्धभगवान जेवा
आनंदरूपे पोताने अनुभवे छे.
आवो शुद्धोपयोग ते ज धर्म छे, ते ज केवळज्ञाननुं साधन छे. आवा शुद्धो
पयोग सिवाय बीजा कोई साधननी अपेक्षा केवळज्ञान–प्राप्तिमां नथी. बीजा कोई
साधनवडे केवळज्ञान करवा मांगे, अरे! सम्यग्दर्शन करवा मांगे, तो तेने धर्मनी के
धर्मना साधननी खबर नथी. रागथी पार शुद्धोपयोग अपूर्व छे, तेनुं फळ पण
अपूर्व आनंद छे. आवो शुद्धोपयोग अने तेनुं फळ बंने अत्यंत प्रशंसनीय छे....
तेमां उत्साह करवा जेवो छे.
आवो शुद्धोपयोग पोतामां थाय त्यारे धर्म थयो कहेवाय. तेणे श्रुतज्ञानने
ओळख्युं कहेवाय. श्रुतज्ञानरूप जिनवाणी तो परथी भिन्न आत्मा देखाडीने
शुद्धपयोग करावे छे. शुद्धोपयोगी थईने जेणे ज्ञानस्वभावनो अनुभव कर्यो तेणे ज
श्रुतज्ञानने जाण्युं छे. श्रुतज्ञाननुं फळ ज्ञानस्वभावनो अनुभव छे. ज्ञाननो अनुभव
जेणे न कर्यो तेनुं श्रुतज्ञान साचुं नथी; ते कदाच ११ अंग भणे तो पण तेना ज्ञानने
साचुं ज्ञान कहेता नथी, ते मोक्षमार्गने साधतुं नथी. ज्ञानस्वभाव तरफ वळीने
रागथी जे जुदुं पड्युं ते ज साचुं ज्ञान छे, ते ज मोक्षमार्गने साधे छे, अने आवा
ज्ञाननी उत्पत्ति शुद्धोपयोगपूर्वक ज थाय छे. माटे आचार्यदेव कहे छे के जीवो! परम
आनंदनी प्राप्ति माटे आवा शुद्धोपयोगरूपे तमे परिणमो....... तेनो आ अवसर छे.
(ईति श्रुतपंचमी – प्रवचन)
आ हस्ताक्षर गुरुदेवे गीरनारतीर्थ उपर बेठा बेठा लखेला छे.