आवे छे. आवो निकटवर्ती शिष्य व्यवहारना भेदकथनमां न अटकतां तेनो परमार्थ
समजीने आत्माना स्वभावनो अनुभव करी ल्ये छे. केवो अनुभव करे छे? – के
अनंत धर्मोने जे पी गयो छे, अने जेमां अनंत धर्मोनो स्वाद परस्पर (किंचिंत्
मळी गयेलो छे – एवो एक अभेद स्वभावपणे धर्मी पोताने अनुभवे छे. ज्ञान–
दर्शन–चारित्रना भेदने ते नथी अनुभवतो आवो अनुभव करवा माटे तत्पर
थयेला नीकटवर्ती शिष्यजनने माटे आ शुद्धात्मानो उपदेश छे. पोताना स्वानुभवथी
ज आवो आत्मा पमाय छे, बीजा कोई प्रकारे पमातो नथी.
अनंतधर्मस्वरूप एक आत्माने सीधो लक्षमां लेतां निर्विकल्पपणे शुद्ध आत्मा
अनुभवमां आवे छे.
रस अनुभवमां एक साथे वर्ते छे. सम्यग्दर्शन थतां आवी दशा थाय छे.
एवो पण विकल्प अनुभूतिमां नथी. ‘हुं ज्ञायक छुं’ – एवा विकल्पथी शुं? ते
विकल्पमां कांई आत्मा नथी. विकल्पथी पार थईने ज्ञान ज्यारे स्वसन्मुख एकाग्र
थयुं त्यारे आत्मा साक्षात् अनुभवमां आव्यो, त्यारे ते ज्ञान ईन्द्रियोथी ने
आकुळताथी पार थईने आत्मामां वळ्युं. आत्मा पोताना यथार्थस्वरूपे पोतामां
प्रसिद्ध थयो. आवी सम्यग्दर्शननी रीत छे.
थाय छे. एकक्षणमां मिथ्यात्वनो नाश करीने सम्यग्दर्शन करवानी आत्मामां अचिंत्य
ताकात छे.