वागतां प्रवचन शरू थाय. प्रवचननी अखंड धोधमार धारामां, जयपुरना जोरदार
वावाझोडां पण कदी नडया न हता. प्रवचन पछी शिक्षणवर्गो चालता. रात्रे
अध्यात्मचर्चा वगेरे विविध कार्यक्रमो रहेता. यात्रिकोनी अवरजवर माटे तेम ज
शहेरना श्रोताजनोने प्रवचननो लाभ लेवा माटे अनेक बसो तथा मोटरोनी
दोडधाम हररोज सवारथी रात सुधी सतत चालु रहेती. चारेकोरनी
अध्यात्मप्रवृत्तिथी जयपुरनो आ विस्तार एक ज्ञाननगरी जेवो ज बनी गयो हतो.
ज्ञाननो महायज्ञ मंडायो हतो. गुरुदेव पण मुमुक्षुओने विविध पुस्तकोनी भेट
आपीने ज्ञाननी लाणी करता हता.
जिनशासन प्रभावना माटे सौए उत्साह बतावीने पोताना विचारो व्यक्त कर्यां
हता; ने गुरुदेवे आ महानकार्यमां अनुमोदना आपी हती. महावीर भगवानना
मोक्षना आ महान उत्सव माटे मोटा पाया पर रूपरेखा बनी रही छे, त्यारे आ
प्रसंगे आपणा समाजनां नानकडा बाळकोने आपणे न भूलीए, ने ए लाखो
बाळकोमां वीरशासनना संस्कार रेडाय एवुं सुंदर आयोजन करीए, तथा दरेक
बाळकने के नानामां नाना जैनगृहस्थने पण एम थाय के अमारा महावीर प्रभुना
उत्सवमां अमे पण भाग लई रह्या छीए – एवी योजनाओ करीए. जैनसमाजमां
परस्पर प्रेम–वात्सल्य ने संप वधे ते पण घणुं जरूरी छे.
तेमणे कह्युं हतुं के मने आपना प्रत्ये नैसर्गिक वात्सल्य आवे छे; वात्सल्यथी हुं
आपने मळवा आव्यो छुं. घणा वखतथी मळवानी उत्कंठा हती; लोको आपने माटे
अनेक चर्चा करे छे पण विरोधनी चर्चा हुं सांभळतो नथी. अध्यात्मज्ञाननी
प्रभावना थाय ते उत्तम छे. – आ रीते तेमणे प्रेम अने प्रसन्नता व्यक्त कर्यां हता.
अध्यात्मधर्ममां केवो रस लई रह्या छे ते देखीने समाज प्रभावित थतो हतो. गुरुदेवना