: श्रावण : २४९७ : आत्मधर्म : २३ :
ज उल्लस्यो. ए सुखनी शी वात? कुंदकुंदस्वामी जेवा जेनी अत्यंत प्रशंसा करे छे, तेवुं
सुख आत्माना स्वभावमां भर्युं छे. अरे, प्रसन्नताथी तेनी प्रतीत तो करो. प्रतीत
करतां ते प्रगट थशे. नास्तिमांथी अस्ति क्यांथी आवशे? सत् छे–तेनी अस्तिनो
स्वीकार करतां ते अनुभवमां आवशे.
धर्मात्मा आवा पोताना स्वभावसुखनी प्रतीत करीने तेमां एवा घूसी गया के
तेमांथी हवे बहार आववुं गमतुं नथी; शुभमां आववुं पडे तोपण दुःख लागे छे, त्यां
अशुभनी तो शी वात? अरे, क्यां चैतन्यना परम आह्लादनी शांति, ने क्यां
शुभाशुभरागनी आकुळता! अतीन्द्रिय आनंदना पाक आत्माना खेतरमां ज पाके छे.
अतीन्द्रिय आनंद पाकवानुं स्थान आ चैतन्यक्षेत्र ज छे, बीजे क्यांय ते पाके नहीं.
पहेलां एनी श्रद्धानां बीज वाव तो परम आनंदनां पाक पाकशे.–भाई, आ बधुं
तारामां ज छे. तारो आत्मा ज आवो सुखस्वरूप छे....परमशांतिना पिंडरूपे तुं पोताने
देख...अनुभव कर...एज साचुं सुख छे, ए ज प्रशंसनीय ने प्रार्थनीय छे.
–जयपुर–प्रवचनो आवता अंके पूर्ण थशे.
* * * * *
जि न भा व ना
जे शुद्धआत्मानी भावना भावीने जीव
जिन थाय छे, ते शुद्धात्माने ओळखीने तेनी
भावना भाववी ते जिनभावना छे; आवी
जिनभावना भावनार जीव सिद्ध थाय छे.
स्वभावने भूलीने परभावनी भावना
(–देह हुं–राग हुं एवी भावना) ते
संसारदुःखनुं कारण छे अने निजस्वभावनी
भावनारूप जिनभावना ते परम सिद्धिसुखनुं
कारण छे.
माटे हे जीव! तुं जिनभावना भाव.