સમાઈ જાય છે. આવા ધ્યાન માટે પહેલાં આત્માનું સ્વરૂપ કેવું છે તે બરાબર નિર્ણયમાં
લેવું જોઈએ.
ધર્મપર્યાયમાં કોઈ બીજાનું આલંબન નથી, તે પોતાના પરમ શુદ્ધસ્વરૂપને જ અવલંબે
છે. માટે તું બીજા બધાયને ઓળંગીને તારા જ્ઞાનસ્વરૂપ આત્મામાં દ્રષ્ટિ કર, તેને
અનુભવમાં લે, તેને ધ્યેય બનાવીને ધ્યાવ. આવું શુદ્ધાત્મધ્યાન તેમાં મોક્ષમાર્ગ સમાય
છે, તેથી તે ધ્યાન સર્વસ્વ છે. સામયિક કહો, ચારિત્ર કહો, સમ્યગ્દર્શન–જ્ઞાન કહો,
વીતરાગતા કહો, પરમ આનંદ કહો, પ્રાયશ્ચિત કહો–એ બધુંય તે ધ્યાનમાં સમાય છે.
વિદ્યમાન છે, તેની સન્મુખ થઈને નિકટભવ્યજીવો તેને ધ્યાવે છે. આવી ધ્યાનદશાવડે
પોતાના શુદ્ધસ્વદ્રવ્યને અવલંબનારો જીવ સમસ્ત શુભાશુભરાગાદિ પરભાવોને તે ક્ષણે
જ છોડે છે. અંતરના સ્વભાવમાં જે પર્યાય ગઈ તે પર્યાયમાં રાગદિ બાહ્યભાવો રહેતા
જ નથી, તેથી તે પર્યાયમાં બધા ધર્મો આવી જાય છે, રાગાદિ કોઈ ઉદયભાવો તેમાં નથી
આવતા.
પોતાના