: आसो : २४९७ आत्मधर्म : ३१ :
भेळवीने अशुद्धभावने ज अज्ञानी अनुभवे छे ने ते ज दुःख छे; पछी भले देव हो, के
मनुष्य हो, अशुद्धभावथी ते दुःखी ज छे. अने नरकमां पण जीव जो आत्माने
ओळखीने शुद्धभाव करे तो तेने अतीन्द्रिय सुखनो अनुभव थाय छे. सम्यग्दर्शन–
ज्ञान–चारित्र कहो के भावशुद्धि कहो, ते मोक्षसुखनुं कारण छे. चारे आराधना
भावशुद्धिमां समाय छे. माटे हे जीव! प्रथम तुं भावने जाण...प्रयत्नवडे आत्माने
जाणीने भावशुद्धि प्रगट कर, आत्मानी आवी आराधनावडे मोक्षसुख पमाशे.
(भावप्राभृत गाथा ९९–१००)
* * * * *
हे जीव! तुं मोक्षपंथे आव.
अहा! सावधान थईने आत्माना विचारनो उद्यम करे तेमां तो ऊंंघ ऊडी जाय
तेवुं छे. जेने सम्यग्दर्शन प्रगट करवुं छे ते तो आत्मा अने बंधनी भिन्नताना विचारमां
जागृत छे, उत्साही छे, तेमां प्रमादी थता नथी. मारे मारुं हित साधवुं छे. मारे मारा
आत्माने भवबंधनथी छोडाववो छे–एम अत्यंत सावधान थईने, महान उद्यमपूर्वक हे
जीव! तारा आत्माने बंधनथी जुदो अनुभवमां ले...अनादिनी ऊंघ उडाडीने जागृत था.
आत्माना अनुभव माटे सावधान थाजे...शूरवीर थाजे...जगतनी प्रतिकूळता
देखीने कायर थईश नहि...प्रतिकूळता सामे न जोईश, शुद्धआत्माना आनंद सामे
जोजे. शूरवीर थईने–उद्यमी थईने आनंदनो अनुभव करजे. ‘हरिनो मारग छे
शूरानो’....ते प्रतिकूळतामां के पुण्यनी मीठासमां क्यांय अटक्ता नथी; एने एक
पोताना आत्मार्थनुं ज काम छे. ते भेदज्ञानवडे आत्माने बंधनथी सर्वथा प्रकारे जुदो
अनुभवे छे. आवो अनुभव करवानो आ अवसर छे–भाई! तेमां तारी चेतनाने
अंतरमां एकाग्र करीने त्रिकाळी चैतन्यप्रवाहरूप आत्मामां मग्न कर...ने रागादि
समस्त बंधभावोने चैतन्यथी जुदा अज्ञानरूप जाण. आम सर्व प्रकारे भेदज्ञान करीने
तारा एकरूप शुद्धआत्माने साध. मोक्षने साधवानो आ अवसर छे.
अहो, वीतरागना मारग....जगतथी जुदा छे. जगतनां भाग्य छे के संतोए
आवो मारग प्रसिद्ध कर्यो छे. आवो मारग पामीने हे जीव! भेदज्ञान वडे
शुद्धआत्माने अनुभवमां लईने तुं मोक्षपंथे आव.