हृदयरोगना एकाएक हुमलाथी सोनगढ मुकामे स्वर्गवास पाम्या छे. अनेक
वर्षोथी तेओ पु. गुरुदेवना परिचयमां हता ने विहार वगेरे प्रसंगोमां पण
घणीवार साथे ज रहेता. सोनगढमां समवसर–मंदिर बंधाववामां तेओ एम
भागीदार हता; ते उपरांत राणपुर मुमुक्षुमंडळमां पण तेओ एक आगेवान
हता. हालमां तेओ सुरेन्द्रनगर रहेता हता; पण छेल्ला अठवाडीयाथी
गुरुदेवना सत्संगनो लाभ लेवा तेओ सोनगढ आव्या हता. स्वर्गवासना
छेल्ला दिवस सुधी तेमणे वैराग्यरसझरता प्रवचनो सांभळ्या हता; प्रवचनो
सांभळीने तेमज गुरुदेवना श्रीमुखे केटलीक अवनवी वातो सांभळीने तेओ
घणा प्रमुदित थया हता, ने गुरुदेव प्रत्ये घणो भक्तिभाव व्यक्त कर्यो हतो.
वीतरागी देव–गुरुना शरणे तेओ आत्महित पामो.
७१ ना रोज बेत्रण दिवसनी धनुरनी बिमारीमां ३३ वर्षनी युवानवये
स्वर्गवास पाम्या छे. गुरुदेव प्रत्ये तेमने भक्तिभाव हतो. वीतरागी देवगुरुना
शरणे तेओ आत्महित पामो.
९–७१ ना रोज हृदयरोगना हूमलाथी वांकानेर मुकामे स्वर्गवास पाम्या छे.
तेओ भद्रिक अने भक्तिवंत हता. सं. १९८९ मां भाईश्री वजुभाई ईजनेर
तेमना मकानमां (वाणीया शेरीमां) रहेता त्यारे पू. बेनश्री चंपाबेने अपूर्व
आत्मसाधना ते मकानमां ज करी हती; तेमने पू. बेनश्री–बेन प्रत्ये घणो
भक्तिप्रेम हतो. कोई मुमुक्षु तेमना घरे जईने सम्यक्त्वनो महिमा अने
ज्ञानीनां गुणगान करे ते देखीने तेओ आनंदित थता ने पोते पण भक्तिथी
तेमां साथ पूरावता, तथा सम्यक्त्व भावना भावता. वीतरागी देव–गुरुना
शरणमां सम्यक्त्वादि पामीने तेओ आत्महित साधे–ए ज भावना.