સ્વરૂપ સમજાવતાં મુનિરાજ કહે છે કે–અહો, ભાવિ
તીર્થાધિનાથને પોતાના સમસ્ત પરિણામમાં પોતાનો શુદ્ધ
આત્મા સમીપ જ વર્તે છે; શુદ્ધાત્માની સન્મુખતાથી તે
અભિરામ છે–સુંદર છે. જ્યાં આત્માની સમીપતા નથી ત્યાં
સુંદરતા નથી–સુખ નથી. ભાઈ, તારે સમ્યગ્દર્શન–જ્ઞાન–
આનંદ પ્રગટ કરવા હોય તો તું પણ તીર્થાધનાથની જેમ
અંતરમાં તારા આત્માની સમીપ જા...
અહો, શુદ્ધ ચૈતન્યભાવી મારો આત્મા, તેમાં મને શુદ્ધ જ્ઞાન–આનંદનો જ
ચેતનસ્વભાવને પરિચય નથી, સંબંધ નથી મારી આત્મઅનુભૂતિમાં મારી શાંતિ ને
આનંદના અનંતા ભાવો ભરેલા છે, પણ રાગાદિ પરભાવો તો તેમાં જરા પણ નથી.
અંતરમાં આત્માના આવા સ્વભાવનો અભ્યાસ કરતાં સમ્યગ્દર્શન–જ્ઞાન ચારિત્ર ને
મોક્ષરૂપ પરિણમન થાય છે, પણ ભવરૂપ પરિણમન થતું નથી. પોતાના સમ્યક્ત્વાદિ
સ્વભાવરૂપ પરિણમવું એ તો જીવનો સ્વભાવ જ છે. તે શુદ્ધપરિણામમાં આત્મા પોતે
સમીપ છે. તેમાં રાગાદિની સમીપતા નથી, રાગાદિ તો તેનાથી દૂર છે, ને શુદ્ધસ્વભાવ
તેમાં અત્યંત નજીક (તન્મય) છે.