देखाय, तेथी करीने धर्मी तेमां सुख मानता हशे?–ना, एम बिलकुल नथी.
आनंदस्वरूप मारो आत्मा ज छे, परमां सुख जराय नथी–एवा निःशंक भानमां
वर्तता धर्मात्मा देवलोकना सुखनेय वांछता नथी.–एमां सुख छे ज नहीं पछी वांछा
शेनी? चैतन्यना अतीन्द्रिय आनंदनी पासे स्वर्गना वैभवनी शी गणतरी? ईन्द्रना
वैभवमां ते सुखनी गंध पण नथी. (सम्यग्द्रष्टि–ईन्द्रने आत्मानुं सुख होय छे ते जुदी
वात छे, पण बहारना वैभवमां तो तेनी गंध पण नथी, ने ते ईन्द्र पोते तेमां सुख
मानता नथी.)
देख्युं तेने ऊंडे ऊंडे रागमां ने विषयोमां सुखबुद्धि पडी ज छे; जो तेमां तेने मीठाश न
होय तो तेनाथी पाछो वळीने चैतन्यसुखमां केम न आवे? एणे चैतन्यपणुं देख्युं
नथी ने ईन्द्रियविषयोमां सुखबुद्धि छे तेथी तेने साचुं निःकांक्षपणुं होतुं नथी. भले
सीधी रीते ते विषयोनी अभिलाषा न करे पण अंदर अभिप्रायमां तो विषयोनी
आकांक्षा पडी ज छे.
नथी पांचईन्द्रियसंबंधी विषयोनी वृत्ति आवे तेथी तेमां ते सुख मानता हशे–एम
बिलकुल नथी; अंदरना अनाकुळ आनंदनी ज भावना छे. अहा, धर्मीनी चेतनाना
खेल तो धर्मी ज जाणे छे. अज्ञानी उपरटपके जोईने धर्मीनुं साचुं माप काढी शके तेम
नथी. धर्मीना अंतर–हृदय बहारथी देखाय तेवा नथी. धर्मी जाणे छे के मारो धर्म तो
मारामां छे, तेनुं फळ कांई बहारमां न आवे. बहारनां पुण्यफळ ते तो कमोदना उपरनां
फोतरां जेवा छे, लोको तो तेने ज देखे छे, अंदरना खरा वीतरागी कसने लोको देखता
नथी. धर्मना बदलामां लौकिकफळने धर्मी ईच्छता नथी, दुनियाने देखाडवा माटे ते धर्म
करता नथी. धर्मीनो धर्म तो पोताना आत्मामां ज समाय छे ने तेनुं फळ पण आत्मामां
ज आवे छे.