: ૮ : આત્મધર્મ : પોષ : ૨૪૯૮
સ્વયં શોભતું
અદ્ભુત આત્મરત્ન
[માગશર વદ ૧૧] [નિયમસાર ગા. ૧૮૦]
પોતે પોતાથી જ જે શોભિત છે તેને બીજા અલંકારની શી જરૂર છે?
જેમ સિદ્ધભગવંતો પોતાના કેવળજ્ઞાનાદિ નિજગુણરૂપ અવયવોથી સ્વયં
અલંકૃત છે, નિજગુણોથી આત્મા સ્વયં શોભે છે, ત્યાં બીજા કોઈ
અલંકારની તેમને જરૂર નથી.
બાપુ! તારો આત્મા પણ નિજગુણોથી સ્વયં સુશોભિત છે, તારી શોભા માટે
બહારના કોઈ અલંકારની જરૂર નથી.
સંસારના રાગી જીવોને શરીરના અવયવોની શોભાથી સંતોષ નથી તેથી
શોભા માટે બીજા અલંકારોથી શરીરને શણગારે છે. પણ
સમ્યક્ત્વાદિ દિવ્યરત્નોથી સ્વયં શોભિત આત્માને બીજા કોઈ
અલંકારની જરૂર નથી.
જેમ સ્વયં ઝગઝગતા ઉત્તમ સુશોભિત રત્નને, બીજા રત્નવડે શણગારવાની
જરૂર પડતી નથી, સ્વયં પ્રકાશથી જ તે શોભે છે, તેમ સમ્યક્ત્વાદિ
અનંત ગુણના પ્રકાશ વડે સ્વયં શોભતા ઉત્તમ આત્મરત્નને
બહારની કોઈ ચીજવડે શોભા નથી. સર્વજ્ઞસ્વભાવી,
આનંદસ્વભાવી હું પોતે, મારા સ્વભાવની મોટપ અને શોભા પાસે
જગતના કોઈ પદાર્થની કે પુણ્યની રાગની કાંઈ જ મહત્તા નથી.
અરે, આત્મા કોને કહેવાય? એની અચિંત્ય કિંમતની શી વાત? જેનો
સ્વીકાર કરતાં જ શાંતિ થાય, આનંદ થાય, સુખ થાય, બધા
સમાધાન થઈ જાય, અનંતા ગુણ એક સાથે નિર્મળપણે ખીલીને
આત્મા શોભી ઊઠે છે,–જેમાં કષાયનું કે દુઃખનું નામનિશાન નથી.
આવું અદ્ભુત આત્મતત્ત્વ છે.
–આવું અદ્ભુત આત્મરત્ન હું જ છું–એમ હે જીવ તું દેખ.