પરિચય છોડી, પ્રેમથી આત્માનો પરિચય કરી અંદર તેનો અનુભવ
કરવા જેવું છે. આવા અનુભવમાં પરમ શાંતિ પ્રગટે છે ને અનાદિની
અશાંતિ મટે છે. આત્માના આવા સ્વભાવનું શ્રવણ–પરિચય–
અનુભવ દુર્લભ છે પણ અત્યારે તેની પ્રાપ્તિનો સુલભ અવસર
આવ્યો છે. માટે હે જીવ! બીજું બધું ભૂલીને તું તારા શુદ્ધસ્વરૂપને
લક્ષમાં લે... ને તેમાં વસ... એ જ મંગલ–વાસ્તુ છે.
સમ્યગ્દર્શનાદિ ભાવરૂપે પરિણમેલો જીવ જ સુંદરપણે શોભે છે; અજ્ઞાનરૂપે પરિણમે ને
કર્મથી બંધાય તે જીવને શોભતું નથી. જગતના બધાય પદાર્થો પોતપોતાના સ્વરૂપમાં
એકત્વપણે શોભે છે, તો જીવને દ્વૈતપણું–પરસમયપણું કેમ શોભે? તે વાત ત્રીજી
ગાથામાં કહે છે.
નાનામાં નાના સૂક્ષ્મ વિકલ્પમાંય પોતાપણું માનીને તેમાં એકત્વપણે વર્તે–તો જીવને તે
શોભતું નથી. અરે બાપુ! ક્યાં તારી ચૈતન્યજાત! ને ક્યાં રાગની જાત! પ્રભુ! તારી
અચિંત્ય