भाव.–आम अनेक प्रकारना चिंतनथी पोताना आत्माने धर्ममां स्थिर करे; तथा बीजा
साधर्मीजनोने पण पोताना ज समजीने सर्व प्रकारनी सहायथी धर्ममां स्थिर करे.–
आवो भाव धर्मात्माने होय छे. कोईने उपदेशवडे उत्साहित करे, कोईने धनथी पण
मदद करे, कोईने शरीरनी सेवा करे, कोईने धैर्य आपे, कोईने अध्यात्मनी महान चर्चा
संभळावे, –एम सर्व प्रकारे तनथी–मनथी–धनथी–ज्ञानथी धर्मात्मानी मुंझवण मटाडीने
तेने धर्ममां द्रढ करे. अरे, अनंतकाळे आवो मनुष्यभव ने आवो जैनधर्म मळ्यो, तेने
चूकी जशो तो फरी अनंतकाळे आवो अवसर मळवो कठण छे. अत्यारे जराक
प्रतिकूळताना दुःखथी डरी जईने जो धर्मनी आराधना चूकी जशो तो संसारमां
नरकादिना अनंत दुःख भोगववा पडशे. नरकादिना दुःख पासे तो आ प्रतिकूळता कांई
ज हिसाबमां नथी. माटे कायर थईने आर्तपरिणाम न करो, वीर थईने धर्मध्यानमां द्रढ
रहो. आर्तध्यानथी तो ऊल्टुं वधु दुःख थशे. संसारमां तो प्रतिकूळता होय ज, माटे
धैर्यपूर्वक धर्मध्यानमां द्रढ रहो. तमे तो मुमुक्षु छो, धर्मना जाणनार छो, ज्ञानवान छो,
तो आ प्रसंगे दीन थवुं शोभतुं नथी, वीरतापूर्वक आत्माने सम्यक्त्वादिनी भावनामां
द्रढपणे जोडो...पूर्वे अनेक महापुरुषो पांडवो सीताजी वगेरे थया तेमने याद करीने
आत्माने धर्मनी आराधनामां उत्साहित करो.–आम पोताना तेमज परना आत्माने
संबोधन करीने धर्ममां स्थिर करे छे, ते सम्यग्द्रष्टिनुं स्थितिकरणअंग छे. प्रतिकूळता
आवे त्यां मुंझाई न जाय, तेमज बीजा साधर्मीने मुंझावा न द्ये. अरे, मरण आवे के
गमे तेटली प्रतिकूळता आवे पण हुं मारा धर्मथी डगुं नहीं, मारा आत्मानी
आराधनाने छोडुं नहीं–एम धर्मी निःशंकपणे द्रढपरिणामथी पोताना आत्माने धर्ममां
स्थिर राखे छे. कोई भय बतावे, लालच बतावे, तोपण धर्मथी डगता नथी. मोक्षनो
साधक थयो तेना आत्मपरिणाममां आवी द्रढता होय छे.
छे, ते कांई धर्म नथी, पण धर्मीने धर्मप्रेमनो तेवो भाव आवे छे. श्रेणीकराजाना पुत्र
वारिषेणमुनिए पोताना मित्रनुं मुनिपणामां स्थितिकरण कर्युं हतुं–तेनी कथा प्रसिद्ध छे,
ते ‘सम्यक्त्वकथा’मां आप वांची शकशो. आ रीते स्थितिकरण नामना छठ्ठा अंगनुं
वर्णन कर्युं.