तारा आत्मामां अपूर्व मोक्षमार्ग शरू थशे. परथी विभक्त ने पोताना
ज्ञान–स्वभावमां एकत्व–एवा ज्ञायकस्वभावने उपासवो–ते ज आ
समयसारनुं हार्द छे. अनादिथी रागनी उपासना करी छे, रागनुं ज
सेवन कर्युं छे, पण रागथी पार ज्ञानमात्र आत्मवस्तु पोते कोण छे ते
कदी जाण्युं नथी, तेनी सेवा क्षणमात्र पण करी नथी; माटे हवे, आ
समयसारमां अमे जे शुद्धात्मा देखाडीए छीए तेने तुं ओळख, तेनी
उपासना कर...तने महा आनंद थशे.
एकत्व–विभक्त शुद्धआत्मा देखाडवा मांगो छो ते केवो छे? तेनुं स्वरूप मारे जाणवुं छे–
आवी धगशपूर्वक, आत्मानो जिज्ञासु थईने जे सांभळवा आव्यो तेने आचार्यदेव
शुद्धआत्मानुं स्वरूप देखाडे छे. आम शिष्य आत्मानो पिपासु थईने आव्यो छे; मात्र
रूढिपूर्वक रोज एक कलाक व्याख्यान सांभळी लेवुं–एम सांभळवा खातर नथी
सांभळतो, पण अंदरनी धगशथी ‘मारो शुद्धआत्मा केवो छे’ ते लक्षमां लईने सांभळे
छे. सांभळीने पछी कोई बीजाने समजावीश–एवो हेतु राखीने नथी सांभळतो; पण
श्रवणनो हेतु पोतानो शुद्धआत्मा जाणीने तेनो अनुभव करवो–ते छे. आवा शिष्यने
श्रीगुरु कहे छे के सांभळ! –