रोकाईश नही; पण मारुं प्रयोजन जे शुद्धात्मा बताववानुं छे, ते ज प्रयोजनने
लक्षमां राखीने तुं पण, हुं जेवुं कहुं तेवुं शुद्धआत्मानुं स्वरूप अनुभवमां लेजे.
ज्यारे ज्यारे आ समयसार द्वारा शुद्धात्मानुं स्वरूप सांभळवा मळे त्यारे त्यारे
भव्यजीवो तेने प्रमाण करजो.
वैभव प्रगट कर्यो छे. स्वसन्मुखज्ञान वडे आत्मानो अनुभव ते अमारो वैभव
छे; शुभविकल्पो के दिगंबर शरीररूप द्रव्यलिंग–ते कांई अमारो वैभव नथी, ते तो
अमाराथी बाह्य छे. तमे पण तेनुं लक्ष न राखशो; तमारामां श्रवण वगेरेनो
थईने लक्षमां लेजो.
गुरु? जेओ विज्ञानघन–चैतन्यस्वभावमां ऊंडा ऊतरीने तेमां अत्यंत मग्न हता.
तेमणे प्रसन्न थईने अमने उपदेश दीधो;–शेनो उपदेश दीधो? के शुद्धआत्मतत्त्वनो
उपदेश दीधो. ते उपदेश झीलीने अमे पण आत्मामां ज अंतर्निमग्न थईने
आत्मवैभव प्रगट कर्यो छे. सर्वज्ञपरमगुरु अने पछी गणधरादिथी मांडीने ठेठ
मारा गुरु सुधी,–तेओ बधाय शुद्धआत्मामां अंतर्निमग्न हता,–एम अमे अमारी
अनुभूतिना बळे जाणीए छीए; ते गुरुओए जे शुद्धात्मानो उपदेश दीधो तेना
प्रतापे अमने स्वसंवेदनरूप वैभव प्रगट्यो छे. अने हवे हुं मारा स्वानुभववडे ते
ज शुद्धाआत्मा (जे मारा गुरुओए मने देखाडयो ने जे में अनुभव्यो ते ज)
तमने देखाडुं छुं.–आम अखंडधारा जोडी दीधी छे.
छद्यस्थने ज्ञानधारामां ते विकल्प क्यां छे? जेम सर्वज्ञनुं ज्ञान विकल्पथी जुदुं छे तेम
साधकनुं स्वसंवेदन ज्ञान पण विकल्पथी जुदुं ज परिणमे छे.