: માહ : ૨૪૯૮ આત્મધર્મ : ૧૫ :
આનંદના પ્યાસી જીવોને માટે સંતોએ માંડી છે––
પરમઆનંદની પરબ
જ મને સુખ થશે; માટે તે પરમ તત્ત્વ મને બતાવો.
(બેસતું વર્ષ તથા ભાઈબીજના પ્રવચનમાંથી : સં. ૨૦૨૧)
શાસ્ત્રના પ્રારંભમાં પંચપરમેષ્ઠી ભગવંતોને નમસ્કાર કરીને. પ્રભાકર
ઉપદેશ આપો. જગતમાં તો ક્યાંય મેં સુખ ન દેખ્યું, મને મારા
પરમતત્ત્વમાંથી જ સુખ મળશે––એવા વિશ્વાસપૂર્વક શિષ્ય કહે છે કે હે પ્રભો!
અનુગ્રહપૂર્વક એવા કોઈ પરમ તત્ત્વનો ઉપદેશ આપો કે જેને જાણવાથી મને
મારા ચૈતન્યનું ઉત્તમ સુખ મળે.
જેમ બેસતાવર્ષે મહાપુરુષ–ધર્માક્ષના આશીર્વાદ લઈએ છીએ, તેમ
અહીં શિષ્ય પોતાના આત્મામાં આનંદનું નવું વર્ષ બેસાડવા માટે શ્રી ગુરુ
પાસે વિનયથી આશીર્વાદ માંગે છે ને વિનવે છે કે હે સ્વામી! પ્રસન્ન થઈને
મને પરમ તત્ત્વ સમજાવો...કે જે પરમ તત્ત્વને સમજતાં મને સુખનો અનુભવ
થાય. અત્યાર સુધી સંસારમાં રખડતાં મેં ઘણાં–ઘણાં દુઃખ ભોગવ્યાં, સુખ તો
મને ક્યાંય ન મળ્યું...પરમાત્મ તત્ત્વને ન જાણ્યું તેથી જ હું દુઃખી થયો, તો હે
સ્વામી! હવે કૃપા કરીને આપ તે પરમાત્મતત્ત્વનો એવો ઉપદેશ આપો કે જેને
જાણીને હું સિદ્ધસુખ પામું ને આ સંસારદુઃખથી છૂટું.
દુઃખથી છૂટવા માટે હૃદયની દર્દભરી વિનતિ કરે છે––પ્રભો! મારે બીજું
કાંઈ નથી જોઈતું, એક ચૈતન્યસુખની પ્રાપ્તિ કેમ થાય તે જ બતાવો. જુઓ,
આ પાત્ર શિષ્યનો પોકાર! દરેક જિજ્ઞાસુના અંતરમાં કેવી ભાવના