: ૪૪ : આત્મધર્મ : માહ : ૨૪૯૮
પણ ભાઈ, એ તો બધું શરીરમાં છે, તારામાં નહીં. તું તો શરીરથી જુદો
અરૂપી–શાશ્વત ચૈતન્યમૂર્તિ છો; ચૈતન્યના ઊંચા ઝાડ ઉપર તારો આત્મા
સલામત છે, તારું ચૈતન્યજીવન સલામત છે, તને કોઈ મારી શકે નહીં. આ
રીતે આ ચિત્ર એવો બોધ આપે છે કે હે જીવ! તું શરીરથી ભિન્ન આત્માને
જાણીને નિર્ભય થા! આત્માનું મરણ જ નથી પછી ભય કેવો?
એક વૈરાગ્યપત્ર–ભાઈશ્રી! જિનશાસનના ભક્તો બહાદૂર હોય છે;
વીરના માર્ગે ચાલવાના બહાદૂરને આશ્વાસન તો શું દેવું? આપ હિંમતપૂર્વક
કટોકટીના આવા પ્રસંગમાં પણ ધૈર્ય રાખીને, ધર્મ તરફ પરિણામ વાળવાનો
પ્રયત્ન કરો, વૈરાગ્યભરેલા ધાર્મિક વિચાર–વાંચનમાં ચિત્ત લગાવો. તે માટે
અમારું પ્રોત્સાહન છે. મુમુક્ષુને જીવનમાં કદી હતાશ થવાનું હોતું નથી. ગમે
તેવી આંધી કે તુફાન વચ્ચે પણ અડગ રહીને પોતાના આત્મહિતના ધ્યેય
પ્રત્યે આગે જ બઢવાનું છે. આવી ક્ષણભંગુરતાના બનાવો સંસારમાં ન બને
તો બીજે ક્યાં બને?
આપણું જૈનશાસન જ એવું છે કે આપણને સદાય વીતરાગતા જ
શીખવે છે, જગતમાં વીતરાગતા સિવાય ક્યાંય શાંતિ છે જ ક્્યાં?
સ્નેહીજનોના સંયોગ વખતે, કે વિયોગ વખતે, જેટલી તેનાથી ઉદાસીનતા
તેટલી જ શાંતિ છે,–અને તેમાં પણ જીવને પરમ શાંતિ ત્યારે જ છે કે જ્યારે તે
બધાયથી જુદા, અરે! શરીરથી પણ જુદા, ચૈતન્યતત્ત્વને લક્ષગત કરે.
ધન્ય માહસુદ પાંચમ : વીસ વર્ષ પહેલાંંની માહ સુદ પાંચમ એ એક
ભવ્ય આનંદકારી પ્રસંગ હતો...એ દિવસે સોનગઢમાં શેઠ શ્રી વછરાજજી
ગંગવાલે બ્રહ્મચર્યાશ્રમનું ઉદ્ઘાટન કર્યું...આશ્રમમાં ભગવાન પધાર્યા...ગુરુદેવ
પણ પધાર્યા, ને પ્રવચનમાં રત્નત્રયમાર્ગની આરાધના બતાવતાં ગુરુદેવે કહ્યું
કે ‘શુદ્ધઆત્માને સ્વસંવેદનથી સ્વજ્ઞેય બનાવીને જે જાણે છે તે રત્નત્રયનો
ભક્ત છે. તેની ભક્તિ ભવની છેદક છે.’ અહો! એ તો જાણે રત્નત્રયની
ભક્તિનો મહોત્સવ હતો. આખોય દિવસ આનંદ–મંગળ–ભક્તિ ચાલ્યા. અહા,
કેવો અદ્ભુત હતો એ દિવસ! આજે તો એને વીસ–વીસ વર્ષ વીતી ગયા. વીસ
વર્ષથી પૂ. માતાજીની મંગલછાયામાં ઉચ્ચ આત્મધ્યેયપૂર્વક વસતા બધા મુમુક્ષુ
બહેનો, શ્રીગુરુપ્રતાપે પોતાના ઉત્તમ ધ્યેય સુધી શીઘ્ર પહોંચે–એવી ભાવના
સાથે ‘આત્મધર્મની શુભેચ્છા’ .