अटकीश नहीं. ज्ञानीने आत्मानी अनुभूतिमां अनंतधर्मो एक साथे समाय छे–ए वात
सातमी गाथामां बतावे छे.
आत्माना महिमाने लक्षमां ले. आत्माना महिमाने लक्षमां लेतां तारा भवनो अंत
आवी जशे.
आत्माने ज्ञायकभावरूप शुद्ध अनुभववो ते मोक्षनुं बीज छे.
कुंदकुंदस्वामीए आवा मार्गने प्रसिद्ध न कर्यो होत तो भरतक्षेत्रना जीवो मोक्षमार्गने
केम जाणत? भरतक्षेत्रना जीवो उपर एमनो महान उपकार छे. (अने एमने
ओळखावनार कहानगुरुनो पण आपणा उपर मोटो उपकार छे.)
शोभा नथी; तेनो निषेध तो छठ्ठी गाथामां कर्यो. ते उपरांत आत्मा ज्ञान छे, दर्शन छे,
चारित्र छे–एवा भेद पण एक आत्मानी अनुभूतिमां नथी; ते भेदना लक्षे आत्मा
शुद्धपणे अनुभवमां नथी आवतो–पण विकल्प थाय छे, अशुद्धता थाय छे. तेथी
अशुद्धताना निषेधमां खरेखर गुणभेदनो पण निषेध आवी जाय छे.
शुद्धआत्मा जणाय छे. गुण–पर्यायो तेमां अभेदपणे समाई जाय छे, पण अभेदनी
अनुभूतिमां आखो आत्मा अनंतगुण–पर्यायथी एकमेकपणे एकरसपणे स्वादमां आवे
छे. बधाय गुणोनुं शुद्धकार्य एक साथे परिणमी रह्युं छे. आवा आत्माने श्रद्धा–ज्ञान–
अनुभवमां लीधा वगर जीवनो उद्धार थतो नथी एटले के दुःख छूटीने आनंदनो