पात्र शिष्य पण तत्काळ भेदनुं लक्ष छोडीने अभेद आत्माने समजी गयो. वार न
लगाडी, बीजा कोई लक्षमां न अटक्यो. पण तरत ज ज्ञानने अंतरमां टगटग एकाग्र
करीने आत्माने समजी गयो. समजतां तेने आत्मामां शुं थयुं?–के तत्काळ अत्यंत
आनंदसहित सुंदर बोधतरंग ऊछळवा लाग्या. अहा, ज्ञान साथे परमआनंदना तरंग
ऊछळ्या. जाणे आखो आनंदनो दरियो ऊछळ्यो. पोतामां ज आनंदनो दरियो देख्यो.
निर्विकल्प अनुभूति करीने भगवानस्वरूपे पोते ज पोतामां प्रगट थयो.
वाणीमां के विकल्पमां क्यांय न अटकतां, शुद्धात्मा उपर टगटग मीट मांडीने ज्ञानने
तेमां एकाग्र कर्युं, त्यां अतीन्द्रिय ज्ञानतरंग प्रगट्या अने साथे परम आनंदनो
अनुभव थयो.–सम्यग्दर्शन थवानुं आ वर्णन छे. एमां सम्यक्त्वनी पांचे लब्धि पण
समाई जाय छे.
तेने शुद्धात्माने लक्षमां लेवानी इंतेजारी छे. सांभळतां–सांभळतां बीजी वातमां नथी
रोकातो, पण टगटग मीट मांडीने समजवा तरफ ज्ञानने एकाग्र करे छे.
बेदरकारी करतो नथी, पण तत्क्षणे ज तेवा शुद्ध आत्मामां उपयोगने एकाग्र करे छे ने
आनंदपूर्वक आत्माने अनुभवे छे.–आवी उत्तम पात्रतावाळो शिष्य तरत ज
सम्यग्दर्शन पामी जाय छे.
लेतां ज महान आनंदसहित एवुं निर्मळज्ञान खील्युं के बधा भेदनुं–व्यवहारनुं–रागनुं
आलंबन छूटी गयुं. ज्ञान अने रागनी अत्यंत भिन्नता