नथी. एकलुं परलक्षी ज्ञान ते साचुं ज्ञान नथी.
श्रोताने कोईने भेदना आलंबननी बुद्धि न हती, तेमनो अभिप्राय तो अभेद वस्तु ज
बताववानो अने तेनो ज अनुभव करवानो हतो. ते अभिप्राय तो अभेद वस्तु ज
बताववानो अने तेनो ज अनुभव करवानो हतो. ते अभिप्रायना बळे ज्ञानने
अंतरना अभेद स्वभावमां एकाग्र करीने दर्शन–ज्ञान–चारित्रना भेदनुं अवलंबन पण
छोडी दीधुं...ने तरत ज महान अतीन्द्रिय आनंद सहित सम्यग्ज्ञानना सुंदर तरंग
खीली ऊठया...सम्यग्दर्शन थयुं, सम्यग्ज्ञान थयुं, परम आनंद थयो. आवी निर्विकल्प
अनुभूति सहित शिष्य पोताना आत्मानुं शुद्धस्वरूप समजी गयो.
पोताना आत्मानी प्राप्ति माटे जेने साची तैयारी थाय तेने तरत ज तेनी प्राप्ति थाय ज;
अरे, आकाशमांथी ऊतरीने संतो तेने शुद्धात्मानुं स्वरूप समजावे.–जेम महावीरना
जीवने सिंहना भवमां, अने ऋषभदेवना जीवने भोगभूमिना भवमां सम्यक्त्वनी
तैयारी थतां उपरथी गगनविहारी मुनिओए त्यां ऊतरीने तेने आत्मानुं स्वरूप
समजाव्युं, ने ते जीवो पण सम्यग्दर्शन पाम्या. केवी रीते पाम्या?–ते वात आ गाथामां
समजावी छे. भेदनुं लक्ष छोडी, अनंतधर्मथी अभेद आत्मामां ज्ञानने एकाग्र करतां,
निर्विकल्प आनंदना अनुभवसहित सम्यग्दर्शन पाम्या...सुंदर बोधतरंग उल्लस्या. आ
रीते तत्काळ सम्यग्दर्शन थवानी रीत समजावीने संतोए तो मार्ग सरल करी दीधो छे.