अमोघ उपाय! बधाय संतोना अनुभवनुं हार्द आ गाथामां समाई जाय छे.
प्रतिपादक छे तो ते व्यवहारनयने केम न अनुसरवो? एवा प्रश्ननो आ गाथामां
खुलासो छे; अने सम्यग्द्रष्टिना अनुभवनुं स्पष्टीकरण छे.
अशुद्धस्वरूपे, रागवाळोने संयोगवाळो आत्माने देखवाथी के अनुभववाथी सम्यग्दर्शन
थतुं नथी, शुद्धनयवडे शुद्ध–भूतार्थ आत्माने अनुभववाथी ज सम्यग्दर्शन थाय छे. आ
रीते भूतार्थनो आश्रय करनारा ज सम्यग्द्रष्टि छे; माटे व्यवहारनय अनुसरवा जेवो
नथी.––आ सिद्धांत ते जैनदर्शननो प्राण छे; आ मोक्षमार्गनुं मूळ छे.
सहज एक ज्ञायकस्वभावने बतावतो नथी, पण अभूतार्थरूप भावोने (संयोगने,
रागने के भेदने) बतावे छे, ने एवा ज आत्माने अनुभवतां–श्रद्धतां सम्यग्दर्शन थतुं
नथी, माटे ते बधो व्यवहार आश्रय करवा जेवो नथी. शुद्धनय ज अंतर्मुख थईने
आत्माने सहज एक ज्ञायकस्वभावपणे अनुभवे छे, तेथी ते शुद्धनयने भूतार्थ कह्यो छे.
तेनो आश्रय करवो, एटले के शुद्धनयअनुसार शुद्धात्माने अनुभववो–ते सम्यग्दर्शन छे.
ते ज जैनधर्मनो आत्मा छे. ज्यां आवा शुद्धनयरूप प्राण छे त्यां ज जैनधर्म जीवंत छे.
आवा शुद्धनयथी शुद्धात्माना ज्ञान–श्रद्धान वगर जैनधर्म होतो नथी.