કર્યું તે અપૂર્વ મંગળ છે. ત્યારબાદ બપોરથી સમયસાર ગાથા
એવા આત્માનું સાચું વર્ણન થતું નથી, એટલે ભગવાનના શરીરના સ્તવનવડે
ભગવાનના આત્માની સાચી સ્તુતિ થતી નથી; તેમજ શુભવિકલ્પો દ્વારા કે
ઈન્દ્રિયજ્ઞાનદ્વારા પણ ચૈતન્યસ્વરૂપ આત્માનું સ્તવન થતું નથી. તો હવે અરિહંત
ભગવાનના આત્માનું પરમાર્થ સ્તવન કેમ થાય? તે વાત આ ૩૧ મી ગાથામાં
અલૌકિક રીતે આચાર્યદેવે સમજાવી છે. સ્વસન્મુખ થઈને જે પોતાના અતીન્દ્રિય
આત્માને અનુભવે છે તે જ જીવ, શરીર–ઈન્દ્રિયો તથા રાગથી ભિન્ન જ્ઞાનસ્વભાવને
અનુભવતો થકો સર્વજ્ઞ અરિહંત પરમાત્માની સાચી સ્તુતિ કરે છે. ઈન્દ્રિયોથી ભિન્ન
આત્માને જે અનુભવે છે તે જ ઈન્દ્રિયોને જીતીને જિનેન્દ્રિય થાય છે. ઈન્દ્રિયોથી પોતાની
ભિન્નતા જ જે જાણતો નથી ને ઈન્દ્રિયોને જ (તથા ઈન્દ્રિયજ્ઞાનને જ) પોતાનું સ્વરૂપ
માને છે તે ઈન્દ્રિયોને જીતશે ક્યાંથી–ને અતીન્દ્રિયજ્ઞાનવાળા અરિહંતોને તે ઓળખશે
ક્યાંથી? અરિહંતોને ઓળખ્યા વગર તેમની સાચી સ્તુતિ ક્યાંથી થાય?