होय छे ते कहे छे–
कंई अन्य ते मारुं जरी परमाणुमात्र नथी अरे.
पर कोण? तेनुं कांई भान न हतुं एटले अत्यंत अप्रतिबुद्ध हतो हवे भान
थयुं त्यारे पहेलांंनी भूलनी पण खबर पडी के अरे! हुं तद्न अविवेकी
अज्ञानी थईने मारा परमात्मस्वरूपने भूल्यो हतो. हवे आत्मज्ञानी वीतरागी
गुरुना उपदेशथी मने मारा स्वरूपनुं भान थयुं, मारा परमेश्वर–आत्माने में
मारामां देख्यो; मारा आत्माने ज में परमेश्वररूपे अनुभव्यो. हवे मारा
ज्ञानानंदरूप स्वसंवेदनप्रत्यक्ष आत्मा सिवाय एक परमाणु के विकल्प पण मने
मारा स्वरूपे अनुभवाता नथी. रागथी छूटा पडीने चेतनारूपे परिणमेला संत–
गुरुए मने मारुं स्वरूप रागादिथी तद्न भिन्न चेतनामय बताव्युं; अतीन्द्रिय
आनंदथी भरेलुं मारुं तत्त्व में हवे अनुभव्युं. पहेलांं मारां आनंदना एक
अंशनी पण मने खबर न हती, हवे परम आनंदथी भरेलुं मारुं तत्त्व में
मारामां प्रत्यक्ष देख्युं.