क्षणिकपर्यायने के गुणभेदने पण सेववानुं न कह्युं केमके ते भेदमां आखो आत्मा
अनुभवमां आवतो नथी. माटे भेदना विकल्पोथी पार जे ज्ञानानंद एकस्वरूप–तेने
ज्ञानमां–श्रद्धामां लईने अनुभववो, ए ज चैतन्यराजानी साची सेवा छे, ते ज
मोक्ष माटेनी आराधना छे.
नथी. सत्समागमे बोधि पामीने, मोहग्रंथि तोडीने ज्यारे सम्यग्ज्ञानज्योति प्रगट
करे त्यारे ज ज्ञानस्वरूप आत्मानी साची सेवा थाय. आवा आत्मानी सेवा
(ज्ञान, श्रद्धा, अनुभूति) सिवाय बीजा कोई उपाये मोक्षनी सिद्धि थती नथी. माटे
मोक्षार्थी जीवोए आत्माने ओळखीने तेनुं ज सेवन करवुं.
कहेवाय के तेनी श्रद्धा करीने अनुभव पण करे. अनुभूति वगरनुं जाणपणुं ते साचुं
जाणपणुं नथी.
ले. आत्मा सिवाय बीजुं तो कोई आ कषायना धगधगता अग्निथी बचवानुं स्थान
नथी. अज्ञानथी जीव कषायअग्निमां सळगी रह्यो छे. एकवार एक सर्प कंदोईना
तेलना धगधगता कडायामां पड्यो ने अर्धो तेलमां सेकाई गयो... तेनी बळतराथी
छूटवा त्यांथी कुद्यो...पण कुदीने क्यां जवुं तेना भान वगर, कुदीने अग्निना भठ्ठामां
ज जई पड्यो! अरे! अर्धो बळ्यो...ते बळतराथी छूटवा तरफडिया तो मार्या, पण
भाननो भूलेलो अर्धो बळेलो ते पाछो अग्निमां ज जईने पड्यो ने पूरो बळ्यो.