तेनी श्रद्धा थाय छे, माटे कह्युं के प्रथम जाणीने तेनी श्रद्धा करवी. आवा ज्ञान–
श्रद्धान–पूर्वक ज आत्मा निःशंकपणे पोताना स्वरूपमां ठरे छे ने तेने शुद्ध आत्मानी
सिद्ध थाय छे.
आत्मानी सेवा.–आवी सेवा वडे चैतन्यराजा प्रसन्न थाय छे एटले के मोक्ष सधाय छे.
आत्मानुं ज्ञान, निर्णय ने अनुभव–एक साथे ज छे. चैतन्यअनुभूति ते ज आत्मा
छे. चैतन्यपणे जे सदा सौने अनुभवमां आवे छे, ते चैतन्यस्वरूप ज आत्मा
छे. ‘आ चैतन्यपणे जे सदा सौने अनुभवमां आवे छे, ते चैतन्यस्वरूप ज आत्मा
छे. ‘आ चैतन्य....चैतन्य....’ एम चेतन्यभावपणे जे अनुभवाय छे ते ज हुं छुं–
एम चैतन्यस्वरूप आत्माने जाणीने तेनी श्रद्धा करवी; ने निःशंकपणे चैतन्यपणे ज
पोताने अनुभववो,–आ आत्मराजाने सेववानी रीत छे. आवी सेवा वडे मोक्षनी
सिद्धि थाय छे.
कळा छे. आ तो अनुभव माटे तैयार थयेलो छे एवा मोक्षार्थी जीवनी वात छे. महा
मोक्षसुख–जे अनंतकाळ टकी रहे, तेनो उपाय पण अलौकिक ज होय ने! ए
कांई साधारण शुभरागना भावथी पमाई जाय–एवुं नथी. आत्मानुं जेवुं महान
स्वरूप छे तेवुं ज्ञानमां आवे तो ज ते सधाय जेवडो महान छे तेवडी महान न
मानतां कंई पण ओछुं माने, तेने रागवाळो माने, पर साथे संबंधवाळो माने तो
साचो आत्मा तेना ज्ञानमां न आवे, ज्ञान वगर एनी साची श्रद्धा पण न थाय,
अने वस्तुना ज्ञान–श्रद्धान वगर तेमां ठरवारूप आचरण पण थई शके नहि.–आ
रीते आत्माने जाण्या वगर साध्यनी सिद्धि थती नथी.