: પ્ર. વૈશાખ : ૨૪૯૮ “આત્મધર્મ” : ૩૯ :
જીવોને આપે છે. અહો, આત્માના અનુભવનો આ ઊંચો માલ ભરતક્ષેત્રના ભવ્યજીવોને
માટે કુંદકુંદાચાર્યદેવ વિદેહમાંથી લાવ્યા છે. તે જ આ સન્દેશ છે. અહા, આ તો આત્માના
હિત માટે તીર્થંકર ભગવાનના સન્દેશ છે. એકવાર તું રાગથી ભિન્ન પડીને ચૈતન્યના શ્રદ્ધા–
જ્ઞાન કરીને, તીર્થંકર ભગવાનના આ કહેણનો સ્વીકાર કર.
અરે, અરાગી જિનસ્વરૂપ આત્મા, તેને રાગમાં મજા માનવી–એ શોભતું નથી.
ચૈતન્યની શાંતિ રાગમાંથી ન પાકે; ચૈતન્યતત્ત્વ પોતે શાંત, રાગ વગરનું છે. રાગના બાવળ
ઉપર ધર્મના આંબા ન પાકે. રાગથી તો ચારગતિનાં ફળ પાકે, શુભરાગના પુણ્યથી સ્વર્ગ
પાકે–પણ તેમાં ધર્મનાં ફળ ન પાકે, તેમાં ચૈતન્યની શાંતિ કે આનંદ ન આવે.
જ્ઞાનના ચેતનભાવના વેદનમાં જે શાંતિ છે તે શાંતિ રાગના વેદનમાં
નથી, રાગનું વેદન કલેશરૂપ છે. આ રીતે જ્ઞાનના વેદનથી રાગનું વેદન તદ્ન
જુદી જાતનું છે, એટલે બંનેની ભિન્નતા છે.
–: તીન બાત:–
• જે જીવ પોતામાં રહેલા નિજગુણને દેખતો નથી અને બીજા પાસેથી ગુણપ્રાપ્તિની
આશા રાખે છે તે પરાધીનદ્રષ્ટિવંત મિથ્યાદ્રષ્ટિ છે.
–અને–
• જે જીવ પોતાની ભૂલને નથી દેખતો ને પોતાના દોષ બીજા ઉપર ઢોળવાની ચેષ્ટા
કરે છે તે પણ મિથ્યાદ્રષ્ટિ છે.
–પણ–
• જે જીવ સર્વગુણસમ્પન્ન આત્માના નિજગુણને નીહાળે છે, અને તે ગુણથી વિપરીત
ભાવરૂપ નિજ દોષોને પણ દેખે છે, તે જીવ ગુણભાવના વડે દોષને દૂર કરે છે; તે
સમ્યગ્દ્રષ્ટિ જિનમાર્ગ ઉપાસક છે.