અપૂર્વ આત્મવૈભવથી સંભળાવીએ છીએ, તો હવે તું અપૂર્વ ભાવે તેનું શ્રવણ કરજે, તેનો
રસિક થઈને તેનો અનુભવ કરજે.
બેટા! તું શુદ્ધ છો...તું બુદ્ધ છો...તું નિર્વિકલ્પ છો...તું જગતથી ઉદાસ છો...–આવા
શુદ્ધાત્માની વાત સંભળાવનારા અને પ્રેમથી સાંભળનારા પણ જગતમાં દુર્લભ છે. રાગનો
ને વિષયોનો રસ જીવને અનાદિથી છે, ને તેની વિકથા કરનારા જીવો પણ ઘણા છે; તે
રાગનો ને વિષયોનો રસ છોડીને ચૈતન્યના રસથી તેની વાત સાંભળવી–જીવોને બહુ દુર્લભ
છે. અહીં સમયસાર દ્વારા જીવોને તે વાત સંભળાવે છે. તો હે જીવ! તું આત્માનો અર્થી
થઈને સાંભળજે. અરે જીવ! તું અતીન્દ્રિય આનંદનો રસ છો; તેને બદલે આત્માને
દુઃખદાયક એવા બંધભાવોમાં; રાગમાં પુણ્યમાં ને વિષયોમાં જ તું અનાદિથી રાચી રહ્યો.
રાગ–પુણ્ય ને વિષયોથી પાર જે તારું અતીન્દ્રિય ચૈતન્યતત્ત્વ મહા આનંદરૂપ છે તે અમે
તને સંભળાવીએ છીએ, તેનો પ્રેમ–રુચિ–આદર કરીને અનુભવમાં લેજે. ભાઈ, આવી વાત
સાંભળવાના ને આત્માને સાધવાના ટાણાં ફરીફરીને મળવા બહુ મોંઘા છે.
તો કરે જ છે ને વિષય–કષાયોને અનુભવે છે. ભલે શુભરાગ હો–તે પણ કષાયચક્ર જ છે, તે
કાંઈ જીવનો સ્વભાવ નથી. રાગાદિ કરવારૂપ કર્મચેતના, અને વિષયો ભોગવવાના હર્ષ–
શોકરૂપ કર્મફળચેતના, તે બંને આત્માની જ્ઞાનચેતનાથી ભિન્ન છે. આવી જ્ઞાનચેતનારૂપે
આત્માને અનુભવતાં જે આનંદ આવે તે આનંદ આ જગતમાં બીજે ક્યાંય નથી.