निरंतर शुद्धआत्मा समजाव्यो. ‘निरंतर’ समजाव्युं एटले शुं? एनो अर्थ ए छे के ज्यां
श्रीगुरुए शुद्धआत्मा कह्यो त्यां शिष्यने अंदरमां ते समजवानी धून चडी गई, निरंतर
तेनी विचारधारा एवी उपडी के पोतानो शुद्धआत्मा स्वानुभवगम्य थयो.
श्रीगुरुए अमने शुद्धात्मानो उपदेश दीधो. अने तेना वडे स्वानुभव करतां अमने अमारा
आत्मानो निजवैभव प्रगट्यो. आवा धर्मी–शिष्ये पोताना आत्माने केवो अनुभव्यो तेनुं
आ अलौकिक वर्णन छे. पोताना अनुभवमां आव्युं त्यारे खरी खबर पडी के आहा!
आवुं आनंदमय गंभीर चैतन्यतत्त्व मारा गुरु मने वारंवार कहेता हता!
एनुं मन दुनियामां क्यांय ठरे नहि; आत्माना अनुभव विना क्यांय एने जंप न वळे.
दुनियानो रस छूटीने आत्मरसनी धून चडी जाय, त्यां उपयोग अंतरमां एकाग्र थाय ने
त्यारे सम्यग्दर्शनादि थाय.
आनंदनो स्वाद आव्यो. स्वाद आवतां खबर पडी के अरे, मारो आत्मा तो आवो
आनंदस्वरूप छे! मारा चैतन्यनुं वेदन रागथी तो तद्न जुदी जातनुं छे.
शुभाशुभरागमां मोक्षना स्वाद न होय. रागनां कडवा स्वादमां मोक्षनां मीठां फळ केम
पाके? अहा, मारुं आ चैतन्यतत्त्व. रागथी पार, शांतिथी छलोछल भरेलुं, ते मारा
अंतरमां मने प्राप्त थयुं; परमात्मा हुं ज छुं–एम मारुं तत्त्व में देख्युं. पहेलांं उन्मत्त हतो
ते छूटीने हवे सम्यक् आत्माराम थयो, भगवान थयो. –जुओ, आवो अनुभव थयो ते
ज्ञानीनुं लक्षण छे.