કિંચિત એકમેક અનુભવાય છે. અભેદ આત્માની અનુભૂતિમાં આત્માના બધાય
ધર્મો સમાઈ જાય છે. ત્યાં કોઈ ભેદ રહેતા નથી કે ‘આ જ્ઞાન, આ દર્શન, આ
આનંદ. ’ માટે જ્ઞાન–દર્શન–ચારિત્રના ભેદ જ્ઞાનીને નથી. સમ્યગ્દર્શન આવા
આત્માની અનુભૂતિ છે.
કે સમ્યગ્દ્રષ્ટિને બારઅંગનું જ્ઞાન હોયજ. આખોય જ્ઞાનનો પિંડ પોતે જ છે–તે
જ્યાં અનુભવમાં આવી ગયો ત્યાં શાસ્ત્રજ્ઞાનના વિકલ્પો તો ક્યાંય રહી ગયા.
જીવ તરી ગયો, અંતરમાં ભગવાનના ભેટા એને થઈ ગયા. સાચી આત્મવિદ્યા
તેને આવડી ગઈ.
તારું સ્વરૂપ ભગવાન એટલે મહિમાવંત છે–કે જેની સન્મુખ થતાં અનંતગુણનો
સમુદ્ર આનંદના હીલોળે ચડે છે.
સાથે તેને કર્તા–કર્મપણું નથી. ભાઈ, તારા ઉપયોગની દિશાને એકવાર આવા
સ્વભાવ તરફ ફેરવી નાંખ.
ફેરવીને પોતાના સ્વભાવની સન્મુખ થાય છે. પણ આવી વીતરાગદશારૂપી
ચાંપા રાગાદિ વિકારમાં ન પાકે, એ તો ચૈતન્યના સ્વભાવના સેવનથી જ પાકે.
ચાંપા જયાં–ત્યાં ન પાકે એ તો એની ખાનદાન માતાની કુંખે જ પાકે. તીર્થંકર
તો એની માતાની કુંખે જ અવતરે, એવી માતા કાંઈ ઘરેઘરે ન હોય. તેમ
પુણ્યમાં ને ભેદના વિકલ્પમાં