रागादि परभावनी वात तो अनंत वार तें सांभळी, पण एमां तारुं कांई हित न थयुं.
तो हवे हित थाय एवी आ तारा शुद्धतत्त्वनी राग वगरनी ऊंची वात तुं लक्षमां ले.
सत्य तो ऊंचु ज होय ने! तुं पोते ऊंचो छो–महान ज्ञानस्वभाव छो; तारा ज्ञानवडे
तारो स्वभाव प्रत्यक्ष थई शके तेवो तुं छो. पोताना महान स्वभावने प्रत्यक्ष
अनुभवगोचर करवानी आत्मानी ताकात छे. अनंत चैतन्यप्रकाशनो पूंज आत्मा छे
तेमांथी चैतन्यकिरण नीकळे छे;चैतन्यकिणरमां रागनां अंधारां न होय, आवा
चैतन्यकिरणरूप थईने जेणे पोताने परथी भिन्न एक ज्ञायकभावरूपे अनुभव्यो ते
जीव धर्मी छे; तेने शुद्ध कहीए छीए.
जिनालयमां भगवाननां दर्शन कर्यां. स्वागत करतां नवाना प्रोफेसर श्री बचुभाईए
कह्युं के आजे आ नवा गाममां आत्मानी नवी वात सांभळवा मळशे तेथी अमारा
उल्लासनो पार नथी. वात तो तीर्थंकर भगवंतोए कहेली जुनी छे, पण अमारा माटे ते
नवी छे. बीजी विद्या तो घणी भण्या ने घणी डीग्री मेळवी, पण हवे पू. गुरुदेव जे
वीतरागी विद्या भणावे छे तेनी एवी डीग्री मेळवीए के जेथी भवोभवनां दुःखोथी
छूटकारो थईने आत्मा मुक्ति पामे. ग्राम्यजनो पण कुतूहलपूर्वक चैतन्यतत्त्वनुं श्रवण
करवा उमटया हता. गुरुदेव पधारतां नाना गाममां पण धर्मनो मोटो मेळो भरातो
हतो.
छे ने संसारमां रखडे छे. हवे रागथी भिन्न आत्मानुं स्वरूप ओळखीने तेनुं स्मरण
करवुं, ने परभावोनुं विस्मरण करवुं एटले तेनाथी भिन्नता जाणीने तेनी ममता
छोडावी–एवा भावने भगवान मंगळ कहे छे.