गगनमां तेओ आनंदनथी ऊडे छे, आत्मानुं स्वसंवेदन करीने अल्पकाळमां मोक्ष पामे
छे. अने जेओ समयसार विपक्षी छे –शुद्धआत्मानो पक्ष तोडीने रागनो पक्ष करनारा
छे तेओ संसारनी चारगतिमां झूले छे. अहो, चैतन्यनो पक्ष कर्यो तेने रागनो पक्ष
छूटीने मोक्षसुखनी प्राप्ति थाय छे. आवा अद्वितीय–जगतचक्षु शुद्ध आत्मानुं लक्ष करवुं,
तेनुं स्मरण करवुं ते मंगळ छे.
अभावरूप ज छे. शुद्ध आत्माना अनुभवरूप ज्ञान, अने रागथी भिन्न पडेलुं ज्ञान,
तेने काळभेद नथी. शुद्धात्माना अनुभवरूप जे ज्ञान छे ते पोते आस्रवोथी छुटुं पडेलुं
छे, तेथी तेने भावभेद नथी तेम काळभेद पण नथी.
भेदज्ञान छे ते तो ज्ञानमय छे, तेमां रागादि कोई भावो नथी.
राग, ए बंनेनो स्वाद तद्न जुदो धर्मी जाणे छे. चैतन्यनो शांतरस चाख्यो ते जीव
कषायना रसने पोतामां भेळवे नहि. कषायो (पछी अशुभ होय के शुभ, पाप हो के
पुण्य) ते चैतन्यथी विरुद्ध जात छे एटले शांतिना घातक छे, चैतन्यनी साथे तेने मेळ
नथी. –आम अत्यंत भिन्नता जाणनार जीवने सम्यक्प्रकारे आस्रवोथी निवृत्ति थई
जाय छे.
पाछो मंद पडी जाय, तेमां स्थिरता होती नथी; तेम पुण्य–पापना भावो ते चैतन्यनो
स्थिर भाव नथी, ते तो वाईना वेग जेवा छे; कोईवार शुभ, कोईवार अशुभ,
कोईवार तीव्रवेग, कोईवार मंदता, एम ते रागादिभावो अस्थिर अधु्रव छे.
चैतन्यभाव सदा निराकुळ शांतरसपणे धु्रव रहे छे. आत्मा चैतन्य चैतन्य–चैतन्य एम
सदा चैतन्यपणे धु्रव रहे छे, चैतन्य मटीने ते अन्यथा थतो नथी. आ रीते वाईना