: ५८ : आत्मधर्म : द्वि. वैशाख: २४९८
आव्या छे. अहो, आवा आत्माना श्रवणनो ने अनुभवनो आ अवसर आव्यो छे.
आवा आत्मानी वात प्रेमथी सांभळवी ते पण मंगळ छे, अने ते जीव अल्पकाळमां
मोक्षने पामे छे.
मांगळिक बाद गुरुदेव सहित सौए जिनमंदिरमां पूजन कर्युं. अने त्यारबाद
प्रभुजीनी प्रतिर्ंष्ठा करीने रामपुराथी बामणावाडा तरफ प्रस्थान कर्युं.
* बामणवाडामां जिनबिंब वेदीप्रतिष्ठा महोत्सव*
वैशाख सुद पांचमे गुरुदेव बामणवाडा पधार्या. विशेष गरमीने कारणे बपोरे
प्रवचन चारथी पांच सुधी थयुं. अहा, चैतन्यनी शीतळ वात असह्य गरमीने पण
भूलावी देती हती. अने एम थतुं हतुं के वाह! मारुं चैतन्यतत्त्व केवुं मजानुं शांत
शीतळ छे के जेमां संसारना कोई आताप असर करी शकता नथी.
प्रवचनमां समयसारनी ७४ मी गाथा वांचतां गुरुदेवे कह्युं के –आत्मामां साचुं
ज्ञान थतां वेंत रागरहित शांतिनुं वेदन थाय छे. आनंदस्वरूप आत्माने जाण्यो त्यारे
आनंदनुं वेदन भेगुं ज छे, ने तेमां दुःखनो अभाव छे.
जेम एक वस्तु बीजी वडे बंधायेली होय तेथी कांई ते तेनुं स्वरूप न थई जाय;
तेम रागादि आस्रवोवडे आत्मा बंधायेलो छे, पण तेथी कांई ज्ञानस्वरूप आत्मा पोते
रागस्वरूप थई गयो नथी. ज्ञानस्वभावथी जोतां ते रागथी जुदो ने जुदो ज छे. आवुं
जुदापणुं जाणतां जे क्षणे भेदज्ञान थयुं ते क्षणे ज आत्मा रागथी अत्यंत जुदो ज्ञानपणे
अनुभव आव्यो, एटले तेने ज्ञानमां आस्रवनो निरोध थई गयो.
अरे, आ चोरासीना अवतारमां तने आत्मानी परमशांति केम मळे ते वात
तने संतो बतावे छे. अरेरे! आत्मानी शांतिनी आवी वात सांभळवानो योग मळ्यो.
ते सांभळवानी पण जे ना पाडे तेने आत्मा क््यारे समजाय? ने शांति क््यारे मळे?
आवा आत्माना भान वगर शुभरागवडे पण क््यांय शांति मळशे नहि. आ जराक
गरमीनो ताप पण ताराथी सहन थतो, तो अंदर चैतन्यनी शीतळ शांतिमां आव ने!
जुओने, पांच पांडवो शेत्रुंजय उपर हता, शरीर अग्निथी भडभड बळतुं हतुं, छतां
अंदर शुक्लध्यान वडे चैतन्यनी परमशांतिने वेदता हता. ए पांडवो अग्निमां बळता