पाठशाळाओ खुलती जाय छे. एकएक गाममां बाळको माटे पाठशाळा होय ते अत्यंत
जरूरी छे.
थतो हतो. सामान्य रीते विद्धानो भेगा थाय एटले वादविवाद करे; अहीं भारतना
चारेखुणेथी सेंकडो विद्धानो एकठा थया हता क््यांय वादविवाद न हतो, आनंदभरी
वीतरागी गोष्ठी चालती हती. ‘आत्मधर्म’ द्धारा जे प्रचार थई रह्यो छे ते बधा
विद्धानोए मुक्तकंठे प्रशंसा करी हती, ने हजी वधु प्रचार माटे भावनाओ व्यक्त करी
हती. अहीं, देशभरना हजारो जिज्ञासु पाठकोए आत्मधर्म प्रत्ये अने आत्मधर्मना
संपादक प्रत्ये जे प्रेम–आदर अने वात्सल्यनी उर्मिओ व्यक्त करी छे. ते आर्श्चय
पमाडती हती. हजारो तत्त्वजिज्ञासु अध्यात्मप्रेमी सज्जनोनो आवो प्रेम–ए
आत्मधर्मनुं महान गौरव छे. अने आत्मधर्मना संपादक पण प्रसन्न चित्तथी पोताना
हजारो साधर्मी– पाठकजनो प्रत्ये हार्दिक वात्सल्यनी उर्मिओ धरावे छे. आत्मधर्म प्रत्ये
भारतना जिज्ञासुओनो प्रेम जोईए एम थतुं हतुं के अहा, जेमनी वाणीनो थोडोक
अंश ज जे आत्मधर्ममां आवे छे ते आत्मधर्ममां प्रत्ये पण जिज्ञासुओने आटलो प्रेम,
तो ए गुरुदेव प्रत्येना प्रेमनी तो शी वात! अहीं भेगा थयेला भारतना सेंकडो
विद्धानए एकी अवाजे गुरुदेवने प्रशंस्या..... कविओए सेंकडो कविता वडे महिमा
गायो...... कविजनोनां पंदर दिवस काव्यो भेगा करीए तो सेंंकडो काव्योनो ढगलो थाय.
आ बधुं आत्मधर्ममां आपी शकता नथी ते माटे कविजनो तेमज विद्धानो क्षमा करे.
अनादिथी अविधा छे; तेनुं फळ संसार छे. आनंदस्वरूपमां आत्मा हुं अने रागादि ते
पर–एम भेदज्ञान करीने मोक्षनो मार्ग साधवो ते साची विधा छे. आवी वीतरागी विधाने
जे जाणे ते साचो विद्धान् छे. अने विद्धानोए आवी विधानो प्रचार करवा जेवुं छे.