આવી શક્તિવાળા આત્માને સ્વીકારનારા શ્રદ્ધા–જ્ઞાન નિર્વિકલ્પ જ હોય, વિકલ્પ તેમાં રહી શકે
નહિ. ચૈતન્યસ્વભાવને સ્વીકારનારા શ્રદ્ધા–જ્ઞાન રાગાદિ–વિકલ્પોથી જુદા ને જુદા રહે છે, ને
અંદરના આનંદ વગેરે અનંત ગુણની નિર્મળ પરિણતિ સાથે એકરસપણે પરિણમે છે.
અનંતગુણના સ્વાદથી ભરેલો ચૈતન્યરસ ધર્મીને અનુભવના સ્વાદમાં આવે છે.
સ્વભાવચતુષ્ટયથી લક્ષમાં લેતાં તેમાં રાગ કે રોગ નથી. જ્ઞાન–આનંદની સત્તામાં રોગ કે રાગની
સત્તા નથી; એટલે રોગનું કે રાગનું વેદન જ્ઞાનને નથી; જ્ઞાનીની જ્ઞાનચેતના રાગ અને રોગથી
જુદી રહેતી થકી જ્ઞાનઆનંદને જ વેદે છે.
ખરેખર શાંતિનું ઝરણું વહે છે; કેમકે અંતરના શાંતિના સમુદ્રના વેદનપૂર્વક તે વાણી
નીકળે છે.
તેની ભક્તિમાં, તેના મહિમામાં વારંવાર ઉપયોગ જોડવો. સંસારનો દુઃખપ્રસંગ યાદ આવે કે
તરત જ ઉપયોગનો દેવ–ગુરુ–શાસ્ત્ર તરફ પલટી નાંખવો. દુઃખમાં આર્ત્તધ્યાન અને ઝૂરણા
કર્યા કરવાથી તો ઊલ્ટા પરિણામ બગડે છે ને