* માતાની એક શરત *
એક માતા અને તેના પુત્ર વચ્ચે ચર્ચા ચાલી રહી છે.
બન્ને ધર્મના સંસ્કારી છે. પુત્ર નાની વયમાં દીક્ષા લેવા માટે માતા પાસે રજા માગી
માતાનું દિલ માનતું નથી. નાની વયમાં દીક્ષા ન લેવા ઘણી દલીલ કરે છે.
પણ જેનું મન સંસારમાંથી ઊઠી ગયું છે એવો પુત્ર, માતાની બધી દલીલના સુંદર
પુત્રનો આવો વૈરાગ્ય અને આવી ઉત્તમ ધર્મબુદ્ધિ દેખીને માતા તો આર્શ્ચય પામી ગઈ......
હૃદયમાં ગૌરવ થયું. ઊંડે ઊંડે તો પોતાનો પુત્ર મુનિ થઈને આત્માને સાધે–તેમાં તે પ્રસન્ન હતી,
પણ પુત્રની કસોટી કરવા તેણે એક છેલ્લી દલીલ અજમાવી.
માતાએ કહ્યું–બેટા, તારી ભાવના ઉત્તમ છે, તારા જેવા ધર્મી પુત્રની માતા થઈને હું ધન્ય
બની; તારા વૈરાગ્યમાં હું વિઘ્ન કરવા માંગતી નથી; હું તને ખુશીથી દીક્ષા લેવાની રજા આપું,–
પણ એક શરતે?
પુત્રને થયું–મા કોણ જાણે કેવી આકરી શરત મુકશે? પણ દ્રઢભાવનાથી પુત્રે કહ્યું–મા,
પુત્રની દ્રઢતાથી માતા રાજી થઈ; અને કહ્યું–બેટા સાંભળ! તારા જેવો મહાન પુત્ર
સંસારમાં કોઈક જ માતાને મળે છે; તને પામીને હું ધન્ય બની. તું ખુશીથી સાધુદીક્ષા લે. મારી
શરત એટલી જ છે કે સાધુ થઈને તું એવી આત્મસાધના કર કે જેથી તારે ફરીને બીજી માતા
કરવી ન પડે.... ને આ સંસારમાં હું તારી છેલ્લી જ માતા હોઉં. બસ, આ શરત પૂરી કરવા તૈયાર
હો તો તું ખુશીથી દીક્ષા લે....તને મારા આશીષ છે.
પુત્રે અત્યંત પ્રસન્નતાથી કહ્યું–વાહ માતા! તેં ઉત્તમ શરત મુકી. તારી આ શરત હું જરૂર
પૂરી કરીશ. અહા, મોક્ષના આવા આશીર્વાદ આપનારી માતા મને મળી, હવે બીજી માતા હું નહિ
કરું......માતા! કોલકરાર છે કે અપ્રતિહતપણે આજ ભવમાં કેવળજ્ઞાન અને મોક્ષને સાધીશ......
હે વીરજનની! પુત્ર તારો જાય છે સિદ્ધધામમાં
નહિ માત બીજી ધારશે, ધારો ન શંકા લેશ ત્યાં.
[ધન્ય તે પુત્ર! ધન્ય તે માતા!]