शीतल जल रहेवाथी कमळ सूकातुं नथी, तेवी रीते उपवासनी गरमी रहेवा छतां पण
धर्मकथारूपी शीतल अमृत होवाथी तेमने उपवासना तापनो अनुभव बिलकुल नथी थतो.
एम तेओ समजे छे. एवी रीते स्त्रीओ पण ज्यारे क््यारेक भरतने जोती अथवा तेमनी साथे
वातचीत करती त्यारे पोताना पति समजीने नहोती बोलती पण धर्मोपदेश देनारा आचार्य छे
ए रीते समजीने जोती अने बोलती.
उपवासव्रतथी तो ग्लानि नथी थईने?
सुखनो अनुभव थशे, तो ग्लानि कया घरनी?
बहारना विषयोमां भटकता थका अमोए अनंत भवभ्रमण कर्या परंतु आपना संसर्गथी अमने
आ राजमार्ग मळ्यो छे. स्वामी! स्त्रीओनी स्वाभाविक ईच्छाओ पुत्रो पामवानी, सारा सारा
वस्त्रो पहेरवानी अने सुंदर आभूषणो धारण करवानी थया करे छे, परंतु ते ईच्छाओ छोडावी
दईने आपे अमने नित्य सुखनो मार्ग बताव्यो छे. साचोसाच आप मोक्षरसिक छो. हे
पर्वदिनाचार्य! उपवासनुं कष्ट तो जवा दो, हवे आप धर्मामृतनुं पान करावो, ए अमारा
लोकोनी प्रार्थना छे. एम कहीने विनयवती ने विद्यामणि नामनी बे राणीओने आगळ बेसाडीने
बधी स्त्रीओए धर्मापदेश सांभळ्यो.
त्रण पडनी थेलीमां आपणे कांई भरीने राखीए छीए