विचार करवा; बळपूर्वक आत्माने तेमां जोडवो. आत्माना अद्भुत गंभीर महिमावंत
स्वरूपने लक्षमां लेतां पण संकलेश छूटीने शांतिनी ठंडी हवा आवे छे.
तेना उदयथी बहारमां प्रतिकूळता आवी,–पण हवे अत्यारे एवा सारा भाव राखवा के
फरीने आवा संयोग ज न मळे. धर्मात्मानो सत्संग करवो, तेमनी कथा वांचवी, तेमना
सम्यक्त्वादिनुं स्वरूप विचारवुं, जैनधर्मनो महिमा करवो, भगवानना दर्शन–पूजन करवा,
एम सर्व प्रकारे आत्महित थाय तेम वर्तवुं. धर्ममां चित्त परोवीने समाधान राखवुं–ए ज
सर्व प्रसंगे श्रेष्ठ उपाय छे.
केटलाय जीवो मोक्षने साधवा माटे दीक्षा लईने वनमां चाल्या जतां. मुमुक्षु जीवे तो विलंब
वगर अंतरमां ऊतरीने देहथी भिन्न आत्मानो अनुभव करी लेवा जेवुं छे.
वीरता छे. ज्ञायकतत्त्वना आनंद पासे जगतनुं कोई दुःख फरकी शकतुं नथी. अहा, ए
अद्भुत आश्चर्यकारी चैतन्यस्वादनी शी वात!
साचा देव–गुरुनुं–धर्मात्मानुं द्रढ शरण लईने, तेमणे बतावेला मार्गे आत्मामां आनंद करतां
शीखवुं, जीव पोते आनंदरूप छे, तेमांथी आनंद लेवो. आत्मामां आनंद छे एटले आत्मामां
गमाडवुं; संसारमां तो क््यांय गमे एवुं नथी. क््यांय चित्त न लागतुं होय त्यारे भगवानना
मंदिरे जईने बेसवुं, ने भगवानना गुणनो विचार करवो के अहो! आवी वीतरागमुद्रा ज
शांतिदायक छे. तथा साधर्मीनो संग करवो.