: अषाढ: २४९८ आत्मधर्म :३५:
जैनधर्मनुं जीवन एटले परमार्थ आत्मानी अनुभूति
जैनधर्मनुं जीवन एटले शुद्धनयद्धारा एक परमभावस्वरूप आत्मानी अनुभूति आवी
अनुभूति ते मोक्षमार्ग छे, ते जैनसिद्धान्तनो सार छे, ते मुमुक्षुनुं जीवन छे.
अंतरमां निर्विकल्प थईने जेओ परमभावरूप शुद्धतत्त्वने ज साक्षात् अनुभवे छे तेओ
परमभावदर्शी छे, तेओ तो शुद्धनयरूप परिणमेला छे, एटले तेमने तो पर्यायना
भंगभेदरूप अनेक प्रकारोने देखाडनार व्यवहारने जाणवानुं हवे कांई प्रयोजन नथी.
गुणगुणीना भेदरूप व्यवहारद्वारा पण जे परमार्थ अभेद आत्मा बताववानुं प्रयोजन हतुं,
ने परमार्थतत्त्वमां ज जेओ पहोंची गया छे तेने ज अनुभवी रह्या छे तेमने हवे गुणभेद
वगेरेनुं कांई ज प्रयोजन नथी.
जेओ परमार्थतत्त्वना निर्विकल्प अनुभवमां स्थित नथी, ने विकल्पदशामां छे. तेओ
पर्यायनी ते–ते काळनी शुद्धता तथा अशुद्धताने जाणीने तेनो विवेक करे छे, एटले तेमने
माटे ते–ते काळनो व्यवहार जणाय छे ते प्रयोजनवान छे. भले ते आश्रय करवा जेवो
नथी, पण जाणवा योग्य तो छे ज. व्यवहारने जाणती वखते पण एनी द्रष्टिमां तो एकरूप
शुद्ध परमार्थतत्त्वनो ज आदर छे.
जे पर्याय शुद्धनयरूप थईने परमार्थस्वभावना अनुभवमां वर्ते छे ते तो एकरूप शुद्ध
थयेली छे. तेने तो अभेदना अनुभवमां कोई भेदनुं–व्यवहारनुं लक्ष नथी. पण ते जीव
ज्यारे व्यवहारमां होय त्यारे अपूर्ण दशा अने तेमां अशुद्धता, निमित्त वगेरे व्यवहारने
जाणे छे. अंदरमां ते वखते पण भान तो छे के आ व्यवहारनो आश्रय छोडीने परमार्थना
अनुभवमां ठरवुं ते ज प्रयोजनरूप छे.
ध्यानवडे जेओ शुद्धस्वभावमां एकाग्र थईने, शुद्ध सोना जेवा शुद्धआत्माने अनुभवे छे
तेने अशुद्धतानो अनुभव रहेतो नथी, एटले अशुद्धताने देखनार व्यवहारनुं तेमने कोई
प्रयोजन रह्युं नथी. साधकदशामां व्यवहारमां घणां प्रकारो होय छे; ज्यारे जे प्रकारे होय
त्यारे ते प्रकारोने व्यवहारनय जाणे छे. पण शुद्धनयमां जेओ लीन नथी तेमने ते
व्यवहारनुं ज्ञान प्रयोजनरूप छे. जेओ शुद्धनयथी