: २२ : आत्मधर्म : आसो: २४९८
एवो परमस्वभाव पंचमभावे आत्मामां सदाय बिराजमान छे,–ते निकटभव्यजीवने
श्रद्धा–ज्ञानमां साक्षात् वर्ते छे, तेथी तेने परमस्वभाव विद्यमान छे, तेने ते सफळ थयो
छे,–पर्यायमां अनुभवरूप थयो छे. अज्ञानीने पण ते स्वभाव तो विद्यमान छे,–पण
श्रद्धा–ज्ञान वगर तेने भासतो नथी, एटले विद्यमान छतां तेने माटे अविधमान जेवो छे.
जेम, अहीं एम कह्युं के ‘परमभाव विद्यमान होवा छतां’ मिथ्याद्रष्टिने तो ते
अविधमान जेवो ज छे... केमके तेने ते देखतो नथी......
तेम, धर्मात्मा के जे पोताने परमभावरूपे विद्यमान देखे छे, तेने ‘परभावो
विद्यमान होवा छतां’ अविद्यमान जेवा ज छे, केमके परमभावना
अस्तित्वमां ते परभावने देखतो नथी. जुओ, सामसामी बे वात–
(१) शुद्धस्वभावमां द्रष्टि पडी त्यां पर्याय तेमां तन्मय थईने रागादिथी जुदी
शुद्धभावरूपे परिणमी एटले परमभावनुं विद्यमानपणुं पर्यायमां पण तेने सफळ थयुं;
पछी जे अल्प रागादि परभाव रह्या ते परमभावथी जुदापणे ज रह्या होवाथी, धर्मी
तेने स्वभावमां खतवतो नथी, एटले मारामां तो ते अविधमान ज छे एम धर्मी
पोताने परभावोथी जुदा परमभावरूपे ज अनुभवे छे.
(आ रीते परमभाव होवा छतां तेने ते अविधमान छे.)
(२) हवे शुद्धस्वभाव जेनी द्रष्टिमां आव्यो नथी, ने रागमां ज तन्मय थईने
अज्ञानरूपे परिणमे छे, तेने तो रागरूपे ज पोतानुं विधमानपणुं भासे छे, रागथी जुदो
परमस्वभाव तो तेने देखातो नथी; तेथी तेने ते, विद्यमान होवा छतां, सफळ थतो
नथी–पर्यायमां प्रगटतो नथी, एटले अविधमान जेवो ज छे. रागथी जुदुं कांई सत्
अज्ञानीने पोतामां देखातुं नथी.
(आ रीते परमभाव विद्यमान होवा छतां तेने ते अविधमान छे.)
अहा, जुओ तो खरा द्रष्टिनी ताकात!
अंतर्मुख थयेली द्रष्टिए परमस्वभावना जोरे बधाय परभावोने असत् करी नांख्या.
बहिर्मुख द्रष्टिमां अज्ञानीए परभावोनी मिथ्यारुचिना जोरे पोताना महान परम
स्वभावनो अस्वीकार करी नांख्यो.
कळश २७मां कह्युं हतुं के बहु विभाव होवा छतां पण, शुद्धद्रष्टिवाळो पुरुष
परमतत्त्वमां प्रवीण बुद्धिवडे, ते बधा विभावोथी रहित शुद्ध परमस्वभावरूपे पोताने